تاثیر آموزش مبتنی بر نظریه رفتار برنامه ریزی شده براتخاذ رفتارهای پیشگیری کننده از آرتروز زانودر معلمان زن مقطع ابتدایی

بیماری آرتروز از جمله بیماری های شایع هم در کشور های پیشرفته هم در کشورهای در حال توسعه از جمله ایران است. در مطالعات جمعیتی شیوع آرتروز زانو3/ 15% در جمعیت بالای 15 سال نشان داده شد. با توجه به مسن تر شدن جوامع اهمیت روزافزونی به عنوان یک موضوع بهداشتی عمومی پیدا نموده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش بر اساس مدل رفتار برنامه ریزی شده بر پیشگیری از آرتروز زانو در معلمان زن مقطع ابتدایی انجام شد.
این مطالعه یک پژوهش مداخله ای از نوع نیمه تجربی بود. جامعه مورد مطالعه 114 نفر ازمعلمان زن مقطع ابتدایی بودکه به روش تصادفی وارد مطالعه شدند و به دوگروه مداخله و غیرمداخله تقسیم شدند. پرسشنامه محقق ساخته از طریق خود گزارش دهی تکمیل شد. براساس نتایج اولیه، محتوای آموزشی تدوین و در گروه مداخله ارائه گردید. دوماه بعد از اجرای برنامه آموزشی، پس آزمون انجام شد. داده ها توسط SPSS نسخه 18 تجزیه و تحلیل شد. به دلیل نرمال نبودن توزیع داده ها از آزمون های ناپارامتریک استفاده گردید.
سازه های تئوری رفتار برنامه ریزی شده (نگرش،هنجارهای ذهنی و کنترل رفتار درک شده) با هم توانستند که 37 درصد قصد و 43 درصد رفتار را پیش بینی کنند. در این میان نقش هنجارهای ذهنی (56/ 0=β)در پیش بینی قصد بیش از سایر سازه ها بود. بعد از اجرای برنامه آموزشی میانگین نمره کنترل رفتاری درک شده از 05/ 4±50/32 به 66/ 5±82/ 34 افزایش یافته است. مهمترین موانع اتخاذ رفتارهای پیشگیری از آرتروز زانو«نداشتن فعالیت بدنی منظم»و «عدم استفاده از توالت فرنگی» عنوان گردید.
مطالعه حاضر اثربخشی برنامه آموزشی مبتنی بر نظریه رفتار برنامه ریزی شده را در پیش بینی قصد و به کارگیری رفتارهای پیشگیری کننده از آرتروز زانو را در معلمان زن تایید می کند.