بررسی خصوصیات فنوتیپی و ژنوتیپی سویه های انتروکوکوس مقاوم به ونکومایسین جدا شده از نمونه های بالینی بیماران شهرکرد

انتروکوک ها نقش مهمی در ایجاد اندوکاردیت و عفونت های ادراری دارند و به واسطه توانایی که در کسب مقاومت نسبت به عوامل ضد میکروبی دارند، درمان آن ها را با سختی مواجه می سازد. این مطالعه با هدف بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و تعیین سویه های مقاوم به ونکومایسین و هم چنین شناسایی ژن های مقاومت vanB و vanA در میان ایزوله های انتروکوکوس جدا شده از بیمارستان های آموزشی درمانی شهرکرد درسال 1393 به انجام رسیده است.
150 ایزوله انتروکوکوس از بیمارستان جداسازی و جنس و گونه آن ها با روش های مختلف بیوشیمیایی مورد شناسایی قرار گرفتند. آزمون آنتی بیوگرام برای این سویه ها انجام شد. هم چنین تعیین حداقل غلظت مهارکننده به روش براث میکرودایلوشن broth micro dilution انجام و نهایتا سویه های دارای ژن VanA و VanB در میان این سویه ها شناسایی گردید.
براساس نتایج آنتی بیوگرام 10سویه دارای فنوتیپ VanA و 2 سویه دارای فنوتیپVanB بودند. تمامی سویه ها به سیپروفلوکساسین مقاوم بودند. ژن های vanA و VanB به ترتیب درتمامی 10 ایزوله ای که فنوتیپ vanAو 2 سویه ای که فنوتیپ vanB راداشتند، شناسایی شدند. در 2 سویه از 10 سویه ای که دارای فنوتیپ VanA بودند، هردو ژن vanA و VanB توسط PCR تکثیر شدند.
تنوع گونه های انتروکوک در بیمارستان های آموزشی درمانی شهرکرد محدود به گونه های E. faecium و E. faecalis می باشد. در این مطالعه، بالاترین میزان مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های اریترومایسین و تتراسایکلین و کم ترین مقاومت نیز نسبت به آنتی بیوتیک های ونکومایسین و جنتامایسین گزارش گردید.