پی گیری، تشخیص، شواهد درمانگاهی، ارزیابی آزمایشگاهی و درمان با استفاده از تزریق داخل وریدی ایمنوگلوبولین انسانی در یک قلاده سگ تریر مبتلا به ترومبوسیتوپنی نامعلوم

در تحقیق حاضر تغییرات خونی – بیوشیمیایی و نیز نتایج درمانی با استفاده از تزریق ایمنوگلوبولین داخل رگی انسانی در یک قلاده سگ تریر مبتلا به ترومبوسیتوپنی با عامل ناشخص توضیح داده می شود. آزمایشات مختلف همچون شمارش کامل سلول های خونی، بیوشیمی خون، تست ایمنوفلورسانس غیرمستقیم، کومبس مستقیم، رادیوگرافی و سونوگرافی انجام گرفت. یافته های آزمایشگاهی کاهش شدید پلاکت ها (< µl/1500 (و لکوسیتوز ملایم را نشان دادند. افزایش قابل ملاحظه ای در مقادیر ضریب ته نشت گلبول های قرمز تا روز 19 و پروتئین تام تا روز 14 متعاقب درمان با ایمنوگلوبولین انسانی مشاهده شد و سپس این مقادیر کاهش یافته و عود مجدد بیماری گزارش نشد. این گزارش درمانگاهی اولین درمان موفقیت آمیز با ایمنوگلوبولین انسانی در یک قلاده سگ تریر مبتلا به ترومبوسیتوپنی نامعلوم با شواهد کلینیکی مشخص را نشان می دهد و اینکه این دارو با اثرات درمانی طولانی مدت می تواند یک شیوه درمانی موثری در گروه بزرگی از بیماری های با واسطه ایمنی همچون ترومبوسیتوپنی نامعلوم مورد استفاده قرار گیرد. نتیجه اینکه تزریق داخل رگی ایمنوگلوبولین انسانی با دوز (kg/g 1 (در موارد ذکر شده، با افزایش معنی دار پلاکت ها و کاهش زمان بستری و مراقبت های ویژه در بیمارستان و هزینه های مربوطه، یک راهکار درمانی ایمن محسوب می شود.