مقایسه شیوه تعامل با اقلیتهای دینی در حکومت امام علی(ع) و حاکمان صفوی

سیره حکومتی حکیمانه علی(ع) منبعی هدایتگر برای همه مصلحان برجای گذاشته است. بخشی از این سیره تعامل با اقلیتهای دینی حاضر در جامعه اسلامی است. شیوه تعامل با اقلیتهای دینی همواره، از مباحث مطرح در جوامع اسلامی بوده است. قرآن خطوط کلی این تعامل را ترسیم و پس از پیامبر(ص) نیز، قرآن ناطق، علی(ع)، نمود عینی و عملی آن را مجسم کرده است. حکومت مقتدر صفویان، نخستین دولت امامی مستقل، با شعار پیروی از سیره ائمه(ع) به عرصه آمد و دو قرن و نیم، بر ایران حکومت کرد. این نوشتار نخست به معرفی چند اصل کلی از سیره علی(ع) در تعامل با اقلیتهای دینی می پردازد و سپس، به شیوه تطبیقی، آن اصول را در سیره حکومتی صفویان بررسی و کاستی ها و نقض آنها را در این حکومت برجسته می کند. وجود تفاوت آشکار بین این دو سیره نتیجه مقایسه آنهاست که عمدتا به دلیل تفاوت در اهداف و نوع نگاه به حکومت بوده است.