حساسیت اخلاقی دانشجویان و پرستاران شاغل در دانشگاه علوم پزشکی آجا

ماهیت حرفه پرستاری به گونه ای است که باید به اخلاقیات مراقبتی بیش از ملاحظات درمانی توجه کند. پرستار باید قادر به توجیه دلایل انتخاب یک عمل و نادیده گرفتن راه حل های دیگر مشکل باشد و در واقع باید به مفاهیم و موقعیت ها حساس باشد. این مطالعه با هدف مقایسه حساسیت اخلاقی دانشجویان پرستاری و پرستاران شاغل در دانشگاه علوم پزشکی آجا انجام شده است.
این مطالعه توصیفی مقطعی به مدت 4 ماه در سال 1393 انجام شد. 105 دانشجوی پرستاری ترم 5 به بالا با راهکار نمونه گیری سرشماری و 77 پرستار شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ارتش با راهکار نمونه گیری در دسترس از محیط مطالعه انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه حساسیت اخلاقی MMSQ کیم که روایی و پایایی آن بررسی شد، جمع آوری گردید و با آمار توصیفی و آزمون های آماری متناسب با اهداف تحلیل شد.
میانگین و انحراف معیار نمره حساسیت اخلاقی در پرستاران 41/0±54/3 و دانشجویان پرستاری 34/0±45/3 بود. مقایسه این دو گروه با آزمون آماری تی مستقل اختلاف معنی دار نشان نداد (1/0=p).
سطح حساسیت اخلاقی در دو گروه دانشجویان و پرستاران بالاتر از متوسط بود. با توجه به تاثیر حساسیت اخلاقی بر انتخاب راه حل مناسب اخلاقی و پیامدهای بیمار، این نتایج علاوه بر امیدواری به ارائه مراقبت های بهتر، موید نیاز به تلاش دست اندرکاران برای ارتقای حساسیت اخلاقی در امر مراقبت است.