درماتیت آتوپیک در طب سنتی ایرانی و نقش ماءالجبن افتیمونی در درمان آن

درماتیت آتوپیک یک بیماری التهابی خارشدار شایع و مزمن پوست است که تاثیر عمیقی بر کیفیت زندگی بیماران می گذارد. وجود ضایعات پوستی که خارش شدیدی دارند نه فقط خواب بلکه فعالیتهای روزمره و عملکرد اجتماعی بیمار را نیز مختل می کند و از طرف دیگر هزینه های قابل توجهی برای بیمار، خانواده و اجتماع به دنبال دارد. اگرچه درماتیت آتوپیک در موارد خفیف با استفاده از مرطوب کننده ها، کورتیکواسترئیدهای موضعی و آنتی هیستامینهای خوراکی قابل کنترل است اما در موارد متوسط تا شدید اغلب به داروهای ساپرس کننده سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین، آزاتیوپرین و کورتونهای سیستمیک نیاز پیدا می شود که عوارض جانبی فراوانی را در پی خواهد داشت. همین مساله باعث شده که بیماران تمایل زیادی به استفاده از درمانهای مکمل و جایگزین داشته باشند. در طب سنتی ایرانی چندین بیماری با علایم مشابه درماتیت آتوپیک مطرح شده اند که درمان مشترک همه آنها ماءالجبن افتیمونی است.
این مطالعه با بررسی منابع طب جدید و سنتی به تبیین درماتیت آتوپیک از دیدگاه طب سنتی و مدرن می پردازد و با ارائه ماءالجبن افتیمونی به عنوان یک گزینه درمانی و مشخص نمودن مکانیسم احتمالی اثر آن سعی می کند یک راهکار جدید در درمان درماتیت آتوپیک پیش رو قرار دهد.
مطالعات نشان داده است ماءالجبن و افتیمون هردو خواص ضدالتهابی دارند. علاوه بر آن مصرف ماءالجبن می تواند به ترمیم پوست کمک کند، میزان خارش را کاهش داده و قدرت تطابق با استرس ناشی از این بیماری مزمن را در فرد افزایش دهد.
این فرضیه مطرح می شود که مصرف داروی سنتی ماءالجبن افتیمونی می تواند به عنوان یک درمان مکمل در درماتیت آتوپیک مطرح باشد.