تاثیر آموزش اختصاصی سازی خاطرات (MEST) بر مکانیسم های زیربنایی کلیت گرایی افراطی حافظه ی سرگذشتی در بیماران افسرده ی دارای تجربه ی ترومای کودکی

کلیت گرایی افراطی حافظه ی اتوبیوگرافیک یک عامل آسیب زای پایدار در افسردگی است که با تفکر نشخواری، اجتناب کارکردی و کنترل اجرایی پاتولوژیک همبسته است. افسردگی، از جمله مشکلات ناتوان کننده ی حیطه ی بهداشت روان است که تمایل به مزمن شدن و عود دارد. در این مسیر، مطالعه ی تاریخچه ی زندگی افراد از مهم ترین نکاتی است که در پژوهش های پیشین نادیده گرفته شده است. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر درمان آموزش اختصاصی سازی خاطرات (MEST یا Memory specificity training) بر کلیت گرایی افراطی حافظه ی سرگذشتی و ارتقای جنبه های روان شناختی مرتبط با بهبود افسردگی با در نظر گرفتن تاریخچه ی کودکی افراد بود.
در این مطالعه، که در سال های 93-1392 در مرکز شبانه روزی حمایت از نوجوانان محروم، وابسته به اداره ی بهزیستی استان کرمانشاه انجام شد، از بین 64 فرد افسرده، دارای تجارب تروماتیک دوره ی کودکی، 24 نفر با استفاده از مصاحبه ی تشخیصی مبتنی بر DSM-IV (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders-IV) و نتایج مقیاس افسردگی Beck، انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه اختصاص داده شدند. گروه آزمایش 5 جلسه ی هفتگی تحت مداخله قرار گرفتند. گروه شاهد نیز در لیست انتظار قرارگرفته، در 5 جلسه ی ملاقات گروهی شرکت کردند. پرسشنامه های روان شناختی AMT (Autobiographical Mental test)، RRS (Ruminative Responses Scale)، AAQ-II (Acceptance and Action Questionnaire-II) و SPSI-R (Social Problem-Solving Inventory-Revised) اجرا شد. آزمون های اندازه گیری مکرر، همبستگی Pearson و همبستگی پاره ای به کار بسته شدند.
قبل از اجرای مداخله، میانگین نمرات افسردگی 82/ 4 ± 83/ 27 بود که پس از مداخله، به 07/ 6 ± 00/ 17 و در پی گیری، به 18/ 4 ± 91/ 12 تقلیل یافت و تغییرات معنی دار بود (01/ 0 = P). میانگین حافظه ی اتوبیوگرافیک اختصاصی، قبل از مداخله 5/3 بود که پس از مداخله، به 5/5 و در پی گیری، به 0/ 7 ارتقا یافت و تغییرات در هر مرحله، معنی دار بود (01/ 0 = P برای همه). نتایج، کاهش معنی دار اجتناب و نشخوار را نیز نسبت به گروه شاهد نشان داد.
درمان آموزش اختصاصی سازی خاطرات قادر است کلیت گرایی افراطی حافظه ی اتوبیوگرافیک را کاهش داده، با افزایش حافظه ی اختصاصی، به بهبود افسردگی و متغیرهای روان شناختی مرتبط با آن، مانند نشخوار فکری، اجتناب و حل مساله ی اجتنابی بیانجامد.