مقایسه میزان حلالیت و آزادسازی فلوراید از مواد ترمیمی همرنگ دندان در محیط آبی و اسیدی به صورت برون تنی

یکی از مشکلات شایع در دندان پزشکی ترمیمی، پوسیدگی های ثانوی می باشد و آزادسازی فلوراید از مواد ترمیمی به علت توانایی این یون در غنی ساختن مینا و عاج مجاور، می تواند فایده قابل توجهی بر روی مهار آن داشته باشد. پژوهش حاضر به منظور بررسی میزان حلالیت و آزادسازی فلوراید در محیط آب دیونیزه و اسید از گلاس یونومرهای Iono CID (Iono Collision-induced dissociation)، Fuji II، Fuji II LC و Fugi IX و کامپوزیت های Pekalite، Z100 و Maxxion R به صورت برون تنی صورت گرفت.
در این پژوهش 6 ماده ترمیمی حاوی فلوراید و یک ماده فاقد فلوراید مورد استفاده قرار گرفت و از هر یک از مواد 10 نمونه تهیه شد. میزان فلوراید آزاد شده نمونه ها به مدت ده هفته با استفاده از محلول بافر تیزاب? و الکترود ویژه سنجش فلوراید تعیین و جذب آب و حلالیت در آب به صورت درصد وزن خشک اولیه محاسبه گردید. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون آماری ANOVA انجام شد.
میزان آزادسازی فلوراید در تمام مواد در هفته اول حداکثر بود و به تدریج کاهش یافت. بیشترین میزان رهاسازی فلوراید در گلاس یونومر Fuji II LC و بیشترین میزان حلالیت و جذب آب در گلاس یونومر Iono CID بود. از نظر رهاسازی فلوراید در محیط آبی و اسیدی، تفاوت آماری معنی داری بین کامپوزیت Pekalite با سایر مواد مشاهده شد (001/ 0 > P). بین میزان جذب آب کامپوزیت Z100 با سایر مواد مورد استفاده تفاوت آماری معنی داری وجود داشت (001/ 0 > P). از نظر حلالیت نیز Z100 به جز با گلاس یونومر Iono CID با سایر مواد تفاوت آماری معنی داری نداشت (050/ 0 = P).
میزان آزادسازی فلوراید و حلالیت و جذب آب به نوع ماده بستگی دارد و از آن جایی که گلاس یونومرهای نوری از نظر آزادسازی فلوراید تفاوت آماری معنی داری با گلاس یونومرهای خود سخت شونده داشت، استفاده از این مواد در شرایط مشابه توصیه می شود.