ارزیابی فضای سبز شهری و مکان یابی آن با استفاده از روش های تصمیم گیری چند معیاره فازی (مطالعه موردی منطقه سه شهرداری مشهد)

پارک های شهری از مهم ترین کاربری های شهری می باشند و وضعیت توزیع آن ها در سطح شهرها از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. منطقه سه شهرداری مشهد به لحاظ توزیع فضای سبز شهری از وضعیت مناسبی برخوردار نمی باشد به طوری که سرانه فضای سبز موجود برای هر نفر برابر 52/1 مترمربع است که این فاصله زیادی با استانداردهای محیط زیست سازمان ملل متحد دارد، هم چنین این منطقه در مقایسه با شهر مشهد (با سرانه 8/9 متر مربع) نسبت کم تری را نشان می دهد؛ این در حالی است که منطقه مورد مطالعه به لحاظ جمعیتی یکی از پرتراکم ترین مناطق شهر مشهد می باشد. هدف از این پژوهش تعیین مکان بهینه برای احداث پارک های شهری جهت کاهش کمبودهای موجود در منطقه می باشد. برای دست یابی به هدف مورد نظر باید زمین های منطقه بر اساس معیارهایی از جمله وجود زمین های بایر، میزان فاصله از مراکز آموزشی و فرهنگی، تراکم جمعیت، دسترسی به تاسیسات شهری و شبکه ارتباطی شهر و میزان فاصله از پارک ها و فضای سبز موجود ارزش گذاری گردد، سپس با استفاده از منطق فازی در محیط نرم افزار ArcGIS لایه های مورد نیاز فازی سازی شد در ادامه هر یک از لایه های فازی شده با یکدیگر تلفیق شد. نتایج حاصل از تلفیق لایه های اطلاعاتی زمین های منطقه را برای انتخاب مکان های مناسب برای فضای سبز اولویت بندی شد. در نهایت زمین های اولویت بندی شده را با نقشه کاربری اراضی مورد ارزیابی قرار گرفت که با کاربری موجود در سطح منطقه هم خوانی داشت.