بروز خشونت نسبت به پرستاران مراکز آموزشی درمانی شهر رشت

خشونت در محیط کار در سراسر دنیا عامل خطر مهمی تلقی می شود. پرستاران نیز به دلیل حضور و فعالیت در مراکز درمانی و ارتباط مستقیم با بیماران و همچنین قرار گرفتن در معرض تنش های متعدد همواره در معرض انواع خشونت قرار دارند.
این مطالعه با هدف تعیین میزان بروز خشونت نسبت به پرستاران شاغل در مراکز آموزشی و درمانی شهر رشت صورت گرفته است.
این مطالعه یک تحقیق مقطعی از نوع توصیفی و تحلیلی بود که جامعه آن را پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی شهر رشت تشکیل می دادند و از بین آنها 442 نفر با نمونه گیری به شیوه تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار نمونه گیری پرسشنامه برگرفته از ابزار ناکرینر (Nachreiner) و رحمانی بود که توسط آن میزان بروز خشونت در پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی شهر رشت مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و آزمون های آمار استنباطی شامل آزمون تی مستقل و مجذور کای انجام گرفت.
یافته های این مطالعه نشان داد که1 /54 درصد از کارکنان تجربه مواجهه با خشونت کلامی و 1/ 11 درصد تجربه خشونت فیزیکی داشته اند. خشونت کلامی اغلب از سوی همراهان بیمار و خشونت فیزیکی اکثرا از سوی بیمار بوقوع پیوسته است و در اکثریت موارد افرادی که بروز خشونت را گزارش نداده، علت آن را بی فایده بودن گزارش قلمداد نموده اند. به علاوه یافته ها نشان داد که بین سطح تحصیلات و خشونت کلامی (P=0.02) و بین وضعیت کاری(P=0.02) و تاهل(P=0.02) با خشونت فیزیکی ارتباط آماری معنی دار وجود دارد.
نتایج مطالعه نشان میدهد که خشونت کلامی و فیزیکی در پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی رشت در موارد متعددی رخ داده است که به نظر می رسد جهت کاستن از وقوع ان نیاز به چاره اندیشی باشد.