ارتباط شوخ طبعی با میزان فرسودگی شغلی و تاب آوری پرستاران

پرستاری یکی از مشاغل تنش زا است و یکی از سندرم های رایج ناشی از تنش در بین پرستاران فرسودگی شغلی می باشد. بالا بردن ظرفیت تاب آوری یکی از عوامل موثر در برخورد با تنش ها است، بنابراین پرداختن به این موضوع که شوخ طبعی چه تاثیری بر فرسودگی شغلی و تاب آوری پرستاران دارد، امری مهم به نظر می رسد.
مطالعه حاضر به منظور تعیین ارتباط شدت فرسودگی شغلی و تاب آوری با شوخ طبعی در پرستاران انجام شده است.
این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بر روی 60 پرستار شاغل در بیمارستانهای استان قزوین انجام شده است. روش نمونه گیری مبتنی بر هدف بوده و ابزار سنجش، پرسش نامه شوخ طبعی (Sense of Humor Questionnaire) و پرسش نامه فرسودگی شغلی مسلش و جکسون (Maslach & Jackson) و پرسش نامه تاب آوری کانر و دیویدسون (Canner & Davidson) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد.
یافته های مطالعه نشان داد که شدت فرسودگی شغلی در پرستاران با شوخ طبعی بالا کمتر از پرستاران با شوخ طبعی پایین بود (P<0.029)، فراوانی فرسودگی شغلی در پرستاران با شوخ طبعی بالا کمتر از پرستاران با شوخ طبعی پایین بود (P<0.0045) و هم چنین تاب آوری در پرستاران با شوخ طبعی بالا بیشتر از پرستاران با شوخ طبعی پایین بود(0001/ 0 = P).
شوخ طبعی و به کار گیری آن به هنگام مواجهه با تنش می تواند به کاهش فرسودگی شغلی و افزایش تاب آوری در پرستاران منتج شود. پیشنهاد می شود انجام پژوهشهای مداخله ای و آموزش شوخ طبعی به پرستاران در آموزش های پرستاری مد نظر قرار گیرد.