مقایسه کارایی مدل های پهنه بندی بیابان زایی MEDALUS،MICD و FAO-UNEP در کانون بحران بیابان زایی منطقه جرقویه استان اصفهان

بیابان زایی به عنوان یک بحران مهم در مناطق خشک استان اصفهان شناحته شده است. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف ارزیابی سه مدل اصلی پهنه بندی شدت بیابان زایی MEDALUS، MICD و FAO-UNEP در کانون بحران بیابان زایی منطقه جرقویه در شرق اصفهان صورت گرفته است. بدین منظور معیارها و شاخص های بیابان زایی مربوط به آنها براساس خصوصیات منطقه و کارهای میدانی انتخاب و نقشه آنها در 27 رخساره ژئومرفولوژی تهیه گردید. نقشه های شدت بیابان زایی تولیدی براساس کلاس های هر مدل در محیط ArcGIS 10 طبقه بندی گردید و سپس توسط نرم افزار IDRISI Tiga 16.03 با یکدیگر مقایسه شدند. مطابق نتایج هر سه مدل، بیش از 95% منطقه مطالعاتی دارای کلاس بیابان زایی شدید است. مقایسه کلاس های شدت بیابان زایی بین سه مدل نشان داد که تنها 45% شدت بیابان زایی در بین مدل ها مشابه بوده که این امر به علت مختلف بودن تعداد کلاس ها و همچنین معیارها و شاخص ها در مدل های مختلف است. با توجه به صحت نقشه شدت بیابان زایی مدل مدالوس و همچنین سازگاری آن در انتخاب معیارها و شاخص ها، به کارگیری سامانه GIS و میانگین هندسی در پهنه بندی بیابان زایی؛ به عنوان مدل برتر انتخاب گردید. طبق این مدل به ترتیب 85% و 15% از منطقه دارای بیابان زایی بسیار شدید و شدید است که بیانگر میزان بیابان زایی بسیار بالا در منطقه است و باید هرچه سریع تر با اجرای برنامه های بیابان زدایی روند صعودی فرایند آن را کاهش داد.