شناسائی عوامل حوادث شغلی در کارکنان مناطق نفتخیز جنوب

هدف اصلی این پژوهش شناسایی عوامل تکنولوژیکی و انسانی مرتبط با حوادث شغلی در کارکنان مناطق نفتخیز جنوب بود. پس از بررسی حوادث شغلی رخ داده و مصاحبه با نمونه های تصادفی افراد حادثه دیده، در دوره 5 سال تعیین شده در طرح، نیز مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه این تحقیق 600 نفر از کارکنان سه شرکت (ستاد، کارون ومارون) در شهر اهوازبودند، که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. روش آماری تحلیل عوامل برای تحلیل داده ها مورد استفاده قرار گرفت. ابزارهای جمع آوری داده ها در این تحقیق عبارت بودند از یک پرسشنامه محقق ساخته برای شناسایی عوامل تکنولوژیکی و انسانی و سه آزمون (آزمون S وT از بنت و آزمونF از فلانگان) جهت سنجش عامل “درک مکانیکی“. پرسشنامه محقق ساخته شامل تعدادی سئوال برای شناسایی متغیر های جمعیت شناختی آزمودنی ها و سوابق درگیری آنان در حوادث شغلی است. علاوه برآن، این پرسشنامه دارای 137 سئوال است که در برگیرنده کلیه متغیرهای تکنولوژیکی و انسانی مربوط به حوادث شغلیصنعت نفت، مناطق نفت خیز جنوب هستند، که با استفاده از نظرات کارکنان این صنعت تهیه شده است. روش آماری تحلیل عوامل برای تحلیل داده ها، مورد استفاده قرار گرفت. تحلیل عوامل با روش مولفه های اصلی و چرخش متعامد واریماکس روی داده های حاصل از آزمودنی های نمونه شرکت کننده در این پژوهش، سه عامل اصلی به دست داد که عبارتند از یک عامل تکنولوژیکی و دو عامل انسانی. عامل تکنولوژیکی به نام”نارسائی های تکنولوژیکی“نامگذاری شده است. این عامل 40 ماده را دربر می گیرد و 25/16 درصد واریانس متغیرها را تبیین می کند. عامل اول انسانی”عدم اجرای بهینه فرایندهای سازمانی“نامیده شده است. این عامل 71 ماده را شامل می شود و واریانس تبیین شده آن 99/21 درصد می باشد. عامل دوم انسانی نیز به” اعمال روش های نامناسب مدیریتی“موسوم شده است. این عامل 16 ماده را دربر می گیرد و 96/9 درصد از واریانس کل ماده ها را تبیین می کند. همچنین، برای تک تک ماده های قرار گرفته در سه عامل شناسایی شده برای کل نمونه آزمودنی ها میانگین، انحراف معیار و بارعاملی ارائه شده است. در بخش بحث و نتیجه گیری نیز پیشنهادهای عملی مناسبی جهت اقدامات ایمنی افزا که برگرفته از یافته های تحقیق حاضر هستند، ارائه شده است.