ارزیابی مقاومت توده های مختلف چغندرقند نسبت به نماتد سیست چغندرقند (Schmidt (Heterodera schachtii

در این تحقیق تعداد 30 توده اصلاحی جدید چغندرقند حاصل از تلاقی لاین های نرعقیم منوژرم و مولتی ژرم چغندرقند با دو منبع مقاوم 1009-W (حامل ژن مقاومت از منبع Beta procumbens) و 1010-W (حامل ژنهای مقاومت از منبع (Beta maritima در سال های 1384 و 1385 به همراه شاهدهای مقاوم و حساس در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در دو منطقه با آلودگی طبیعی(مشهد و خوی) از نظر مقاومت به نماتد و عملکرد مورد مقایسه قرار گرفتند. متوسط تعداد تخم و لارو قبل از کاشت در مزارع آزمایشی در سال های اول و دوم اجرای آزمایش به ترتیب 424 و 476 عدد دریکصد گرم خاک بود. نتایج آزمایش های مزرعه ای و گروه بندی خوشه ایژنوتیپ ها بر مبنای عملکرد شکر نشان داد ژنوتیپ های 231×(MSC2×W-1009)-P، 231×(MSR×W-1009) ×(FC709-2، 231×(MSR×W-1010 و 231×(MS261×W-1010) از پتانسیل عملکرد بالایی برخوردار بوده و با شاهد مقاوم خارجی در یک خوشه قرارگرفتند. ژنوتیپ های 231×(MSR×W-1010)، 231×(20447×W-1009)، 261×(MS20314×W-1009) و 231×(MC2×W-1009) در شرایط مزرعه پایین ترین شاخص تولید مثل نماتد را دارا بودند. به این ترتیب می توان از ژنوتیپ های فوق الذکر در تهیه ارقام مقاوم به نماتد استفاده نمود. ژنوتیپ 231*(MSR*W-1010) از نظر هر دو صفت از شاهد های مقاوم برتر و به عنوان یک ژنوتیپ مقاوم با پتانسیل عملکرد مناسب شناخته شد.