اثرات جانبی حشره کش های ایندوکساکارب و لوفنورون بر زنبور پارازیتوئید (Trichogramma brassicae Bezde. (Hym.، Trichogrammatidae در شرایط آزمایشگاهی

این تحقیق با هدف بررسی اثرات کشنده و زیرکشنده ی فرمولاسیون های تجاری حشره کش های ایندوکساکارب و لوفنورون بر زنده مانی، نشو و نما و پارازیتیسم زنبورTrichogramma brassicae Bezde. در شرایط آزمایشگاه (دمای 2±25 درجه ی سلسیوس، رطوبت نسبی 5±60 درصد و دوره ی نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی)انجام شد. هر کدام از حشره کش ها در چهار غلظت مختلف شامل 1000، 750، 500 و 250 پی.پی. ام (به ترتیب، غلظت توصیه شده در مزارع و سه غلظت پایین تر از آن) تهیه شدند و تاثیر آن ها به سه روش آغشته کردن غذای حشرات کامل (آب عسل ده درصد) به حشره کش، قرار دادن حشرات کامل در معرض باقیمانده ی حشره کش ها و فرو بردن تخم های پارازیته شده ی میزبان (در مرحله ی پیش شفیرگی زنبور) درون محلول حشره کش روی زنبور بررسی گردید. نتایج نشان دادند که هر دو حشره کش نسبت به شاهد موجب افزایش معنی دار مرگ و میر و کاهش معنی دار طول عمر، قدرت پارازیتیسم و درصد ظهور حشرات کامل شدند و با افزایش غلظت آفت کش ها، اثرات منفی آن ها نیز شدیدتر شد. بیش ترین میزان مرگ و میر (6±5/ 52 درصد)، کوتاه ترین طول عمر ماده ها (1/ 0±72/ 1روز) و کم ترین قدرت پارازیتیسم (97/ 0±7/ 14درصد)، در تغذیه ی حشرات کامل از آب عسل آغشته به غلظت توصیه شده ی ایندوکساکارب مشاهده گردید. فرو بردن تخم های پارازیته شده ی میزبان درون غلظت های توصیه شده ی ایندوکساکارب و لوفنورون، بر زنده مانی پیش شفیره ها تاثیر منفی گذاشت و خروج حشرات کامل را به ترتیب 7/ 19 و 3/ 19 درصد کاهش داد. بر اساس استانداردهای سازمان بین المللی کنترل بیولوژیک، در روش تغذیه از غذای آغشته به سم، این دو حشره کش در گروه «کم ضرر» و در روش های تماس با باقیمانده های سمی و سم پاشی تخم های پارازیته شده، در گروه «بی ضرر» طبقه بندی شدند. بنابراین، ایندوکساکارب و لوفنورون به عنوان دو حشره کش نسبتا سازگار با برنامه های کنترل بیولوژیک آفات بالپولکدار توسط زنبور T. brassicae، توصیه می شوند.