بررسی ارتباط بین بازی های رایانه ای، پرخاشگری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان شهر کرمان

رشد سریع بازی های رایانه ای باعث اشغال بخش عمده ای از اوقات فراغت کودکان و نوجوانان گردیده است. استفاده بیش از حد و نامناسب از این بازی ها می تواند یک تهدید جسمی، روانی و اجتماعی برای آنان به شمار آید. این پژوهش با هدف بررسی ارتباط بازی های رایانه ای با پرخاشگری و پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان شهر کرمان صورت گرفت.
در این مطالعه مقطعی 292 دانش آموز پایه سوم راهنمایی شهر کرمان با روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته، همراه با پرسشنامه Buss و Perry بود. نتایج با کمک آزمون های t-test، مجذورکای و ANOVA در نرم افزار SPSS نسخه 20 تجزیه و تحلیل شدند.
نتا یج: میانگین نمره پرخاشگری 25/ 18±71/ 77 بود. آنالیز آماری بین پیشرفت تحصیلی و پرخاشگری (036/ 0=P) در کاربران بازی رایانه ای، رابطه معنادار نشان داد و دانش آموزان ضعیف میانگین نمره پرخاشگری بالاتری داشتند. پرخاشگری با انجام بازی رایانه ای (004/ 0=P)، مدت استفاده (001/0>P) و نوع بازی (003/ 0=P) رابطه معنادار نشان داد. نتایج نشان داد، افرادی که بیشتر از یک ساعت در روز به بازی می پرداختند و افرادی که بازی رایانه ای خشن و جنگی انجام می دادند، میانگین نمره پرخاشگری بیشتری داشتند. اما پیشرفت تحصیلی با انجام بازی رایانه ای، نوع بازی و مدت زمان انجام بازی رابطه معنی-داری نداشت.
با توجه به نتایج مطالعه حاضر، لزوم تدوین راهبردها و سیاست گذاری در جهت استفاده بهینه از فن-آوری در امر آموزش دانش آموزان به عنوان رسانه کمک آموزشی نوین ضروری است. همچنین اتخاذ تدابیری جهت تولید بازی هایی با رویکرد آموزشی در جهت پرورش خلاقیت و مهارت حل مسئله پیشنهاد می گردد.