بررسی اثر منابع آلی و غیر آلی در باند کردن عناصر معدنی در شرایط برون تنی

در این آزمایش، توانایی پلی ساکاریدهای غیرنشاسته ای از دو منبع گندم و جو به عنوان منابع آلی و پرلیت به عنوان منبع غیرآلی در باندکردن کاتیون های منگنز، آهن، روی، و مس در شرایط برون تنی بررسی شد. مقدار رطوبت، پروتئین، خاکستر، عصاره اتری، کل کربوهیدرات، NDF، ADF، ADL، فیبر خام، ویسکوزیته، سلولز، همی سلولز، کل فیبر جیره ای گندم، و جو اندازه گیری شد. ظرفیت باندکردن منگنز، روی، آهن، و مس در شرایط فیزیولوژیکی تقلیدشده معده، روده، و کولون در گندم، جو و پرلیت در شرایط آزمایشگاه اندازه گیری و مقایسه شد. تیمار اسیدی موجب حذف بیشتر مواد معدنی اندوژنوس به جز آهن شد. دانه جو بیشترین ظرفیت باندکردن عناصر مس (48/44 درصد)، روی (07/11 درصد)، و منگنز (16/5 درصد) را در شرایط روده کوچک؛ و پرلیت ظرفیت باندکردن کمتر برای عناصر مس (41/1 درصد)، روی (74/1 درصد)، و منگنز (76/0 درصد) را در مقایسه با جو و گندم نشان داد. بیشترین مقدار خروج مواد معدنی در شرایط اسیدی در هر سه ماده خوراکی به ترتیب برای عناصر منگنز، روی، مس و آهن بود و بیشترین مقدار باندشدن در منابع آلی در شرایط تقلیدشده روده کوچک به ترتیب به عناصر آهن، مس، روی، و منگنز تعلق داشت. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که الیاف جیره ای قابلیت دسترسی مواد معدنی را کاهش می دهند.