تاثیر کوئرستین بر محور هیپوفیز-گناد، پارامترهای اسپرم و بافت بیضه در موش صحرایی نر

آنتی اکسیدان ها از جمله کوئرستین از آسیب سلول اسپرم توسط رادیکال های آزاد محافظت می کنند. پژوهش حاضر نیز به منظور بررسی اثرات کوئرستین بر اسپرماتوژنز در موش صحرایی صورت گرفته است.
در این مطالعه تجربی از 50 سر موش صحرایی نر در قالب یک گروه کنترل و 4 گروه تجربی استفاده شد.محلول کوئرستین 2هفته روزانه به صورت داخل صفاقی در دوزهای 20،15،10،5 (mg/kg) به گروه های تجربی تزریق شد.یک هفته پس از آخرین تزریق خونگیری به منظور تعیین غلظت هورمون ها انجام و سپس بیضه چپ وزن کشی شد. اسپرم های اپیدیدیمی و برش های بافتی بیضه نیز مورد مطالعه قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه با سطح معنی داری کم تر از 05/ 0 در نرم افزار SPSS 19 بررسی شدند.
در این مطالعه در میزان گنادوتروپین های سرم خون تفاوت معنی داری مشاهده نشد. اما، هورمون تستوسترون به ویژه در دوز mg/kg 20 افزایش یافت (50/ 0±52 /6، 0079/ 0=P).در تغییرات وزنی بیضه ها تفاوت معنی دار قابل قبولی دیده نشد. تعداد اسپرم ها در اپیدیدیم (68/ 1±35/ 51، 0251/ 0=P)و تحرک اسپرم ها (91 /5±88/ 73، 0002/ 0=P) در دوزmg/kg 20 افزایش یافت.در بررسی تعداد سلول های اسپرماتوگونی در هیچ یک از گروه ها تفاوت معنی داری دیده نشد. اما، تعداد اسپرماتوسیت اولیه (04/ 7±25/ 118، 0171/ 0=P)، اسپرماتید (28/ 6±75/ 106، 0032 /0=P) و اسپرماتوزوئید (30/ 6±75/ 101، 0008/ 0=P) هر سه در دوز mg/kg 20 افزایش یافت.
با توجه به عدم تغییرات معنی دار گنادوتروپین ها احتمالا کوئرستین بر روی محور هیپوفیز-گناد موثر نبوده است. گمان می رود کوئرستین با افزایش ترشح تستوسترون و اثرات آنتی اکسیدانی خود موجب بهبود کمی و کیفی سلول های زایا شده است.