تاثیر آموزش مهارت های زندگی و مشاوره گروهی با روش عاطفی رفتاری عقلانی بر خودپنداره تحصیلی، انگیزش پیشرفت و سلامت روان دانش آموزان ناموفق

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت های زندگی و مشاوره گروهی به شیوه عقلانی عاطفی رفتاری بر خودپنداره تحصیلی، انگیزش پیشرفت و سلامت روان دانش آموزان ناموفق انجام شد. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش تمامی دانش آموزان پسر سال دوم و سوم مقطع متوسطه شهر روانسر (874 نفر) بودند. یک مدرسه با روش نمونه گیری تصادفی از میان مدارس متوسطه انتخاب شد. سپس 45 دانش آموزان ناموفق به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند و به پرسشنامه های خودپنداره تحصیلی (دلاور، 1372)، انگیزش پیشرفت (هرمنس، 1970) و سیاهه نشانگان 25 سوالی (نجاریان و داوودی، 1380) پاسخ دادند. سپس یکی از گروه های آزمایش به مدت 9جلسه 60 دقیقه ای، دو بار در هفته آموزش مهارت های زندگی و گروه دیگر به مدت 8 جلسه، 9070 دقیقه ای، یک بار در هفته مشاوره گروهی را تجربه کردند. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که خودپنداره تحصیلی، انگیزش پیشرفت و سلامت روان دانش آموزان پس از هر دو مداخله، بهبود و افزایش معناداری داشته است (0001/0=P) همچنین نتایج نشان داد که بین تاثیر مهارت های زندگی و مشاوره گروهی تفاوت معناداری وجود ندارد. آموزش مهارت های زندگی و مشاوره گروهی، رویکردهای موثر در زمینه کار با دانش آموزان ناموفق، تلقی می شوند.