تاثیر آموزش معنادرمانی گروهی بر ناامیدی و پرخاشگری دانش آموزان پسر دبیرستان

این پژوهش به منظور بررسی اثربخشی آموزش معنادرمانی گروهی بر ناامیدی و پرخاشگری دانش آموزان پسر دبیرستان انجام شده است. روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش همه دانش آموزان پسر دبیرستان های شهر بروجرد در سال تحصیلی 941393 بودند. ابزار پژوهش پرسشنامه ناامیدی بک (بک، 1988) و پرسشنامه پرخاشگری اهواز (زاهدی فر، نجاریان و شکرکن، 1379) بود. 30نفر با نمرات بالای ناامیدی در پرسشنامه ناامیدی بک و پرسشنامه پرخاشگری اهواز به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه گواه (15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش در جلسات معنادرمانی شرکت کرد. و پس آزمون بعد از دو هفته بر روی هر دو گروه انجام گرفت. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس چندمتغیری تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان داد که در مقیاس های ناامیدی و پرخاشگری بین گروه آزمایش و گواه در پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد (001/0>P). نتایج بیانگر این است که معنادرمانی گروهی می تواند نومیدی و پرخاشگری را در دانش آموزان دبیرستانی پسر کاهش دهد.