اثر یک دوره تمرین مقاومتی بر سطوح پلاسمایی کمرین و انسولین در دو گروه موش های نر سالم و موش های نر مقاوم به انسولین

کمرین آدیپوکاینی جدیدی است که در التهاب و توسعه مقاومت به انسولین شرکت دارد. تحقیق حاضر، اثر یک دوره تمرین مقاومتی را بر سطوح پلاسمایی کمرین و شاخص های گلیسمی در دوگروه موش های نر سالم و موش های نرمقاوم به انسولین بررسی نمود.
تحقیق به روش تجربی روی 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن 23±161 گرم و سن 4- 5 هفته انجام گرفت. نمونه ها به طور تصادفی به 4گروه 8 تایی شامل کنترل سالم، تمرین کرده سالم،کنترل مقاوم به انسولین و تمرین کرده مقاوم به انسولین تقسیم شدند. یک برنامه تمرین مقاومتی شامل بالا رفتن از نردبان با وزنه های متصل به دم را به مدت 3 روز در هفته، برای 8 هفته انجام دادند. بعد از 8 هفته تمرین مقاومتی غلظت پلاسمایی سطوح کمرین،گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین آزمودنی ها، اندازه گیری شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 19 انجام شد و سطح معنی داری آزمون ها کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته ها نشان داد 8 تمرین مقاومتی منجر به کاهش معنی داری در سطوح کمرین (02/0=p)، گلوکز (0001/0=p)، انسولین (0001/0=p) و مقاومت به انسولین (0001/0=p) در موش های نر مقاوم به انسولین شد، در حالی که کاهش معنی داری درسطوح پلاسمایی کمرین (9/0=p)، گلوکز (31/0=p)، انسولین (07/0=p) و مقاومت به انسولین (24/0= p)در موش های نر سالم مشاهده نشد.
به نظر می رسد تمرین مقاومتی می تواند به عنوان رویکردی پیشگیرانه در بهبود مقاومت به انسولین و کاهش تولید کمرین مورد توجه قرار بگیرد.