اثربخشی روش یوگا بر کاهش نشانگان اختلال های تیک در دانش آموزان کم توان ذهنی

هدف اصلی این پژوهش، بررسی اثربخشی روش یوگا بر کاهش نشانگان اختلال های تیک در دانش آموزان کم توان ذهنی است. روش این پژوهش نیمه آزمایشی و طرح آن از نوع طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود که نمونه ای مرکب از 26 دانش آموز (12 دختر و 14 پسر) که دارای اختلال تیک مزمن حرکتی و صوتی بودند به صورت تصادفی از میان 105 دانش آموز دارای اختلال تیک که با استفاده از پرسشنامه علائم مرضی کودکان (CSI4) دارای اختلال تیک تشخیص داده شده بودند، انتخاب شدند. سپس هر کدام از گروه ها با استفاده از جایگزینی تصادفی به دو گروه گواه و آزمایشی تقسیم شدند. تحلیل واریانس نشان داد که که تفاوت بین گروه های آزمایشی و گواه پس از اعمال متغیر روش درمانی در سطح (01/ 0= α) معنادار است و روش درمانی مورد استفاده در تقلیل علائم تیک اثرگذار بوده است. نتایج نشان داد که روش درمانی یوگا در کاهش علائم اختلال های تیک کاملا موثر بوده است. به عبارت دیگر، این روش توانسته است موجب کاهش نشانگان اختلال تیک مزمن حرکتی و صوتی در نزد گروه آزمایشی شود.