اثر دانه گیاه جو بر تغییرات بافتی کلیه جنین های حاصل از بارداری موش های صحرایی دیابتی

بیماری دیابت در روند خود به نفروپاتی ختم می شود که از علایم آن تغییرات بافت کلیه است. این مطالعه به منظور تعیین اثر دانه گیاه جو بر تغییرات بافتی کلیه جنین های حاصل از بارداری موش های صحرایی دیابتی انجام شد.
در این مطالعه تجربی 60 سر موش صحرایی ماده بالغ از نژاد ویستار به طور تصادفی در چهار گروه 15 تایی تقسیم شدند. گروه اول (کنترل) غذای معمولی و گروه دوم دانه گیاه جو (روزانه 10 گرم به ازای هر موش) مصرف نمودند. گروه های سوم و چهارم دیابتی شده با استرپتوزوتوسین (45 mg/kg) به ترتیب غذای معمولی و دانه گیاه جو مصرف نمودند. در روز 21 بارداری، جنین ها از شاخ های رحمی خارج و طول سری-دمی و وزن آنان اندازه گیری شد. پس از پردازش بافتی، رنگ آمیزی H&E انجام و بافت کلیه جنین ها از نظر هیستوپاتولوژیکی بررسی شد.
تغییرات ایجاد شده در اثر القای دیابت بر بافت کلیه جنین ها شامل پرخونی مویرگ های بافت بینابینی، ضخیم شدن دیواره کپسول بومن، دژنره شدن بافت پوششی لوله های پیچیده دور و نزدیک، شکل گیری ناقص گلومرول ها و التهاب، با مصرف جو تا حد زیادی کاهش یافته بود. طول سری - دمی جنین های گروه تجربی سوم نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری نشان داد (P<0.05) و تیمار جو در گروه دیابتی چهارم، اثری بر رفع آن نداشت. وزن جنین های گروه های دیابتی سوم و چهارم نسبت به گروه های اول و دوم به طورغیرمعنی داری بیشتر بود. مصرف جو تا حدودی سبب تعدیل وزن جنین ها شد؛ ولی در مقایسه با گروه کنترل این کاهش وزن معنی دار نبود.
مصرف دانه گیاه جو در کاهش تغییرات تکوینی بافت کلیه جنین های موش صحرایی دیابتی شده مفید است.