بررسی زیبایی شناسانه تاثیرات بصری مینیمالیسم در طراحی صحنه تئاتر معاصر

بر خلاف اوایل قرن بیستم، امروزه در فرایند زیبایی شناسانه طراحی صحنه نمایش تکنیک ها، ایده ها و فضاهای اجرایی با تحولی نوین رو به رو هستیم. با حضور آثار و نمایشنامه های مدرن که فضای خاص و دیدگاه متفاوتی عرضه می کند بیش از همه عناصر، فضای نمایش (طراحی صحنه) جلب توجه می کند به همین سبب طراحان صحنه را بر آن داشته تا از تکنولوژی ها و فن آوری های نوین برای ارائه فضایی متفاوت استفاده کنند. از جمله این فضاها می توان هنر مینیمال را نام برد که زائیده هنر پاپ است که با ارائه آثار سه بعدی مطرح و از قطعاتی متفاوت ساخته می شد. اهمیت این هنر به خاطر سنت شکنی هنرمندان آن دوره هنری بوده است. همه مینیمالیست ها به شعار «کمترین، همیشه بهترین است» معتقد بودند. مینیمالیسم جنبشی است که به سمت کاستن، با حذف تجلیات بیرونی به نفع مفهوم یافتن اشیاء پیش می رود. این پژوهش با هدف بررسی کارکردهای زیبایی شناسانه مینیمالیسم و اهمیت ساختاری و جایگاه طراحی صحنه در دوران معاصر و توجه به کیفیات خاص فضای نمایش که ویژگی های متمایزی را در طراحی های صحنه بوجود آورده است، در پی پاسخ به این پرسش است که: آیا این شیوه و یا رویکرد در جامعه معاصر پاسخگوی مخاطب تئاتر می باشد؟ آیا این شیوه نگرش مورد استفاده قرار گرفته یا خیر و چگونه؟
روش تحقیق مبتنی بر رویکرد توصیفی تحلیل بوده و در گردآوری اطلاعات از روش کتابخانه ای و کارکردهای فضای مجازی استفاده شده است.
مقاله حاضر در راستای تبیین کلیات پژوهش و مروری بر تاریخچه مینیمال به تحلیل اندیشه زیبایی شناسانه خلق فضای مینیمال پرداخته است. آنچه از این پژوهش برمی آید انگاره حفظ اصالت تئاتر بر پویایی و تنوع بصری در خلق فضا و تعامل آن با تماشگر تئاتر است.