چرا کارگران ساخت و ساز مرتکب رفتارهای نا ایمن می شوند؟ توسعه و اعتبار سنجی متقابل یک مدل ساختاری

صنعت ساخت و ساز یکی از خطرناک ترین صنایع در سراسر دنیا به شمار می رود. ایمنی در محیط کار، پدیده پیچیده ای است و ایمنی مبتنی بر رفتار در محیط های ساخت و ساز از پیچیدگی بیشتری برخوردار است. هدف از مطالعه حاضر مدل سازی فاکتورهای موثر بر رفتار نا ایمن در صنعت ساخت و ساز است.
در این مطالعه کمی، روش سه مرحله ای مدل سازی معادلات ساختاری در دو شرکت اصلی درگیر در پروژه های ساخت و ساز ایران به کار رفت. در مرحله اول، مدل اندازه گیری با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی در محیط کار اول ارزیابی شد. در ادامه، مدل ساختاری مطلوب برای محیط کار اول استخراج شد. در مرحله نهایی، مدل ساختاری مطلوب در محیط کار ساخت و ساز دوم ارزیابی گردید. نرم افزار لیزرل 8/8 برای تحلیل داده ها بکار رفت.
شاخص های برازش نشان داد که مدل ساختاری مطلوب استخراج شده از محیط کار اول در محیط کار دوم (GFI=0.93; SRMR=0.04; RMSEA=0.06; CFI=0.97; NFI=0.98; χ2/df=1.98) نیز به خوبی برازش می شود. مدل نشان می دهد که جو ایمنی کارفرما بیشترین همبستگی (SPC=0.87، t-value=13.34) را با متغیر کلی جو ایمنی دارد. نگرش ها و باورها بالاترین همبستگی را با متغیر کلی فاکتورهای فردی (SPC=0.87، t-value=13.34) دارد و شرایط فیزیکی نا ایمن بیشترین همبستگی (SPC=0.77، t-value=7.69) را با متغیر کلی عملکرد ایمنی داراست.
به منظور اجرای مداخلات موثر در محیط ساخت و ساز به مدلی یکپارچه و مناسب نیاز است که از طریق آن نحوه ارتباط عوامل موثر بر رفتار نا ایمن به آسانی درک شود. مدل ساختاری ارایه شده در این مطالعه، می تواند در درک بهتر فاکتورهای موثر بر عملکرد ایمنی در پروژه های ساخت و ساز یاری رسان باشد.