کاهش اختلال هنجاری، گامی بلند در پیشگیری اجتماعی از جرم

اختلال هنجاری را به عنوان مولفه ای از اختلال اجتماعی نام برده اند و مورد اخیر معمولا در مقابل انسجام اجتماعی به کار می رود. در جوامع منسجم، زمینه و بستر برای وقوع جرائم و بی نظمی فراهم نیست. بنابراین کاهش اختلال هنجاری می تواند ما را به سوی جامعه ای که احتمال وقوع جرم در آن کمتر است؛ رهنمون کند. بنابراین تحقیق حاضر، با هدف دستیابی به رابطه کاهش اختلال هنجاری و پیشگیری اجتماعی از جرم انجام گرفت.
روش تحقیق حاضر از نظر داده ها کمی و از نظر اهداف کاربردی و از نظر ماهیت مطالعه همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را مسئولان و کارکنان معاونت های اجرایی کلانتری های تهران بزرگ تشکیل می دهند. نمونه آماری بر اساس روش نمونه گیری ابتدا به صورت خوشه ایو سپس به صورت تصادفی ساده و فرمول تعیین حجم نمونه، تعداد 110 نفر را شامل می شود. داده های پژوهش حاضر از طریق آزمون همبستگی پیرسون و به وسیله نرم افزار اس.پی.اس.اس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج آزمون فرضیه های تحقیق نشان می دهد بین ابعاد چهارگانه اختلال هنجاری با پیشگیری اجتماعی از جرم رابطه معنی داری وجود دارد که از همبستگی زیادی برخوردار است.
نتایج تحقیق بیانگر این است که کاهش اختلال هنجاری با ضریب همبستگی معادل 78 درصد موجب افزایش پیشگیری اجتماعی از جرم می شود.