تاثیر آموزش مداخلات رفتاری- شناختی بر بار مراقبتی مراقبان خانوادگی سالمندان مبتلا به آلزایمر

مراقبان بیماران مبتلا به آلزایمر نقش مهمی در مراقبت از این بیماران دارند، اما بار مراقبتی، آنان را در معرض مشکلات مختلف از جمله مشکلات جسمی، روانی و اجتماعی- اقتصادی قرار می دهد. هدف تحقیق حاضر تعیین تاثیر آموزش مداخلات رفتاری- شناختی بر بار مراقبتی مراقبان خانوادگی سالمندان مبتلا به آلزایمر بوده است. تحقیق حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی کنترل شده از نوع غیرتصادفی است که در مورد 70 نفر از مراقبان خانوادگی سالمندان مبتلا به آلزایمر (35 نفر گروه شاهد و 35 نفر گروه آزمون) انجام یافته است. در ابتدا بار مراقبتی مراقبان از طریق پرسشنامه بار مراقبتی ZARIT اندازه گیری شد. 6 هفته پس از مداخله بار مراقبتی دوباره در هر دو گروه اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون های تی زوجی، تی مستقل، مجذور کای) استفاده گردید. نمره بار مراقبتی در گروه شاهد و آزمون قبل از مداخله به ترتیب 98/ 5 ± 57/ 42 و 77/ 6 ± 54/ 44 بود (20/ 0= p). پس از مداخله، بار مراقبتی گروه شاهد 87/ 5 ± 86 /44 و گروه آزمون 88 /5 ± 54/ 39 شد که نشان دهنده کاهش معنادار بار مراقبتی در گروه آزمون بود (001/ 0> p). یافته های مطالعه حاضر نشان دهنده کاهش معنادار میانگین بار مراقبتی در گروه آزمون نسبت به گروه شاهد، بعد از انجام آموزش مداخلات رفتاری- شناختی، بود. بنابراین آموزش مداخلات رفتاری- شناختی می تواند به عنوان راهکاری موثر جهت کاهش بار مراقبتی مراقبان سالمندان مبتلا به آلزایمر پیشنهاد شود.