تاثیرآموزش و اجرای دستورالعمل های طراحی شده پرستاری مبتنی بر شواهد بر طول مدت بستری نوزادان نارس در بخش مراقبت ویژه نوزادان در یکی از بیمارستان های نظامی

نوزادان نارس با توجه به شرایط خاص خود نیازمند مراقبت ویژه و اقامت طولانی در بخش هستند. دستورالعمل های پرستاری مبتنی بر شواهد به عنوان استانداردهای طلایی نقش موثری را در کاهش مدت زمان بستری نوزادان نارس در بخش مراقبت ویژه دارند. لذا این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش و اجرای دستورالعمل های طراحی شده پرستاری مبتنی بر شواهد بر طول مدت بستری نوزادان نارس در بخش مراقبت ویژه انجام شد.
این مطالعه کار آزمایی بالینی در بیمارستان بقیه الله (عج) شهر تهران، روی 100 نفر از نوزادان نارس بستری، در دو گروه مداخله و شاهد، هر گروه 50 نفر، در سال 1393 انجام شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه دموگرافیک و چک لیست پژوهشگر ساخته جهت ثبت مدت بستری نوزاد بود. در گروه شاهد، قبل از مداخله و دو ماه بعد از اجرای دستورالعمل ها مدت بستری نوزاد ثبت و با هم مقایسه شد. نتایج توسط نرم افزار آماریSPSS 16 و استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آزمون های استنباطی (تی مستقل، آزمون کای دو) تحلیل شد.
دو گروه از لحاظ سن و جنس تفاوت معنی داری نداشتند. میانگین مدت زمان بستری در گروه شاهد 4/5 ± 17/9 و در گروه مداخله 4/7 ± 16/8 روز بود. نوزادان گروه مداخله مدت زمان بستری کوتاه تری نسبت به گروه شاهد پس از یک دوره دوماهه داشتند که از لحاظ آماری معنی دار بود (0/001 = P) یافته های این مطالعه نشان می دهد، اجرای دستورالعمل های طراحی شده پرستاری مبتنی بر شواهد روشی موثر و باصرفه در کاهش مدت زمان بستری نوزادان است. لذا به مسوولین و مدیران بیمارستان ها و مراکز آموزشی خدمات بهداشتی- درمانی، پیشنهاد می شود که آموزش و اجرای دستورالعمل های طراحی شده پرستاری مبتنی بر شواهد را در اولویت برنامه های کاری خود قرار دهند.