افزایش وضوح گفتار بزرگسال ناشنوای عمیق پیش زبانی در بافت های /x/ و /xa/

هدف از انجام این پژوهش بررسی امکان افزایش وضوح گفتار، بدون تکیه بر حس شنوایی و با تکیه بر سایر حواس همچون حس لمس، بینایی و حس حرکت بود.
وضوح گفتار فرد ناشنوای پیش زبانی، قبل و بعد از درمان در بافت های صدای /x/ و هجای /xa/ بررسی شد. برای ارزیابی وضوح قبل و بعد از درمان از روش های تشخیص مورد و مقیاس رتبه دهی استفاده شد. این پروژهٔ مداخله ای در طی 10 جلسهٔ 1 ساعته و به طور میانگین هفته ای سه جلسه انجام شده است.
سه شنوندهٔ فارسی زبان، صدای /x/ و هجای /xa/ را قبل از درمان اشتباه، ولی بعد از درمان به درستی تشخیص دادند. آنگاه شنوندگان به مقایسهٔ قبل و بعد از درمان پرداخته و در هر دو مورد، صدای بعد از درمان را واضح تر دانستند و میزان واضح تر بودن را نیز برآورد کردند. بر اساس میانگین برآوردهای سه شنونده، صدای بعد از درمان 86٫67 درصد واضح تر شناخته شده است.
یافته های این پژوهش نشان داد که درمان ارائه شده باعث افزایش وضوح گفتار در بافت های مذکور شده است؛ بنابراین، می توان نتیجه گرفت که افزایش وضوح گفتار بدون تکیه بر حس شنوایی و با تکیه بر سایر حواس امکان پذیر است.