بررسی تاثیر موسیقی بر زمان دست یابی به تغذیهٔ دهانی مستقل در نوزادان نارس دریافت کنندهٔ تحریکات دهانی پیش تغذیه ای بستری در بخش مراقبت های ویژهٔ نوزادان

پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر موسیقی و تحریکات دهانی پیش تغذیه ای بر زمان دست یابی به تغذیهٔ دهانی مستقل در دو گروه از نوزادان نارسی که در بخش مراقبت های ویژهٔ بیمارستان شهید بهشتی اصفهان بستری شده بودند؛ انجام گردید.
در این مطالعهٔ کارآزمایی بالینی، 20 نوزاد نارس (دختر و پسر) با سن جنینی 32-28 هفته، شرکت داشتند که به صورت تصادفی به دو گروه مداخلهٔ 1 و 2 فرستاده شدند. گروه مداخلهٔ 1، تحریکات دهانی پیش تغذیه ای را به تنهایی و گروه 2 علاوه بر آن، موسیقی را نیز دریافت کردند.
استفاده از مداخلهٔ چند گانهٔ موسیقی به همراه تحریکات دهانی باعث تسریع در رسیدن به تغذیهٔ دهانی مستقل می گردد و 1٫7 روز زودتر به تغذیهٔ دهانی مستقل دست یافتند؛ همچنین تقریبا 1 روز زودتر از گروه مداخله تحریکات دهانی، به تنهایی مرخص شدند. اگرچه این کاهش ارزشمند است، اما در این مطالعه تاثیر معناداری در نتایج حاصل شده مشاهده نشد.
اگرچه تحریکات دهانی پیش تغذیه ای بر کاهش مدت زمان دست یابی به تغذیهٔ دهانی موثر است؛ ولی موسیقی این تاثیر را افزایش نمی دهد.