تدوین و ارزیابی اثربخشی برنامهٔ شناختی رفتاری بر پذیرش تصویر بدنی کودکان سرطانی

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی برنامهٔ آموزشی مبتنی بر روش شناختی رفتاری بر تصویر بدنی کودکان سرطانی است.
روش تحقیق این مطالعه شبه آزمایشی با ساختار یک گروه آزمایش با پیش آزمون و پس آزمون بود. نمونهٔ آماری پژوهش 7 نفر از کودکان 10 تا 15 ساله ای بودند که در بیمارستان فوق تخصصی کودکان مفید و بیمارستان شهدای شهر تهران بستری بودند. نمونه گیری به صورت در دسترس انجام شد. ابزار استفاده شده در این پژوهش، پرسشنامهٔ نگرانی دربارهٔ تصویر بدنی بود. در این پژوهش جهت تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده، از روش t وابسته استفاده شد.
نتایج نشان داد که مقدار t معنادار نبوده؛ لذا می توان نتیجه گرفت که برنامه های آموزشی مبتنی بر روش شناختی رفتاری بر پذیرش تصویر بدنی در کودکان سرطانی تاثیر ندارد.
در این پژوهش به تاثیر برنامه های مبتنی بر روش شناختی رفتاری بر پذیرش تصویر بدنی پرداخته شد؛ اما پژوهش حاضر نشان داد برنامه های مبتنی بر روش شناختی رفتاری بر پذیرش تصویر بدنی کودکان سرطانی تاثیر نداشت و به نظر می رسد این ناهمسویی به خاطر محدودیت هایی است که در حین اجرا وجود داشته است. همچنین نمره های خام نشان دادند که این روش بر تعدادی از کودکان اثر داشته که ممکن است این تفاوت اثر به خاطر شرایط خانوادگی، اجتماعی و مولفه های دیگر بوده باشد.