ارزیابی پارامترهای رشد سویا در واکنش به قارچ های افزاینده رشد گیاه در شرایط اقلیمی مازندران

نظر به اهمیت و نقش طبیعی میکروارگانیسم ها در حاصلخیزی خاک در سیستم های کشت کم نهاده در مقایسه با کشاورزی متداول، آزمایشی در دو سال زراعی (1390 و 1391) در مزرعه آموزشی پژوهشی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. عوامل مورد بررسی تلقیح با انواع قارچ های افزاینده رشد در شش سطح شامل: 1) شاهد (بدون تلقیح) 2) تلقیح با تریکودرما هارزیانوم (TH)، 3) تلقیح با میکوریزا گونه گلوموس اینترارادیس (GI)، 4) تلقیح با میکوریزا گونه گلوموس موسئی (GM)، 5) تلقیح دوگانه TH+GM 6) تلقیح دوگانه TH +GI و مقادیر مختلف کود سوپرفسفات تریپل در سه سطح (صفر، 70 و 140 کیلوگرم در هکتار) بر گیاه سویا (رقم جی کی) بودند. بر اساس نتایج تجزیه مرکب داه ها بیشترین محتوی کلروفیل (عدد SPAD) در تلقیح تریکودرما و میکوریزا گونه گلوموس موسئی با کاربرد میزان متداول فسفر و فسفر کاهش یافته دیده شد که به ترتیب حدود 16 و 17 درصد نسبت به تیمار شاهد افزایش داشت. کاربرد این قارچ ها در تیمار مصرف متداول فسفر و فسفر کاهش یافته نسبت به حذف فسفر از نظر میزان کلروفیل a برتری داشت. وزن خشک گیاه و میزان کلروفیل a تفاوت معنی داری در تیمار فسفر کاهش یافته همراه با تلقیح دو گانه تریکودرما و میکوریزا نسبت به تیمار مصرف متداول فسفر دیده نشد. در این بررسی میزان اثربخشی این قارچ ها بر رشد سویا در تیمار فسفر کاهش یافته (70 کیلوگرم در هکتار) در مقایسه با حذف کود فسفره و عدم کارائی مناسب آنها در مصرف متداول فسفر کاملا مشهود بود.