بررسی گزاره های رئالیسم جادویی در رمانهای«عزاداران بیل» غلامحسین ساعدی و «شبهای هزار شب» نجیب محفوظ

«رئالیسم جادویی» از شیوه های جدید داستان نویسی است که در آن نویسنده از شاخصه هایی همچون «سحر و جادو» و «وهم و خیال» در بستر «واقعیت»، چنان ماهرانه استفاده می کند که شخصیت ها و رخدادهای داستان برای خوانندگان کاملا طبیعی و باورپذیر می نماید.
«غلامحسین ساعدی» و «نجیب محفوظ» از جمله پیشگامان این سبک داستان نویسی در ادبیات داستانی فارسی و عربی به شمار می روند. رمان های «عزاداران بیل» ساعدی و «شبهای هزار شب» محفوظ از نمونه های برجسته این شیوه داستان نویسی اند، که در مقاله حاضر تلاش شده این دو اثر از نظر به کارگیری گزاره های رئالیسم جادویی، مورد مطالعه و بررسی قرار گیرند.
از میان مولفه های رئالیسم جادویی، «سحر و جادو» و «وهم و خیال»، در «شبهای هزار شب» حضوری پررنگ تر و برجسته تر دارد. در عین حال در «عزاداران بیل»، نمونه های بیشتری از عناصر «دوگانگی»، «اسطوره» و «صدا و بو» دیده می شود. ضمن آنکه غلامحسین ساعدی از «توصیفات اکسپرسیونیستی و سورئالیستی» نیز بهره برده است.