رابطه هیپوگنادیسم با شدت بیماری انسدادی مزمن ریه

موارد پیشرفته بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) با کاهش وزن و کاهش قدرت عضلانی همراه است. کاهش تستوسترون سرم (هیپوگنادیسم) می تواند در تحلیل عضلانی بیماران نقش داشته باشد.
مطالعه به منظور تعیین رابطه هیپوگنادیسم با شدت بیماری انسدادی مزمن ریه انجام شد.
این مطالعه مقطعی بر روی 57 بیمار سرپایی مبتلا به شدت های مختلف انسداد مزمن ریه انجام شد که بین سال های 92-1391 در درمانگاه فوق تخصصی ریه استان قزوین پرونده داشتند. این افراد در دو گروه خفیف و شدید بررسی و سطح تستوسترون تام و آزاد سرم، ای زد در اول (1 FEV)، وضعیت مصرف سیگار و کورتیکواستروئید آن ها تعیین شد. داده ها با آزمون های آماری کای دو و تحلیل کو واریانس مقایسه شدند.
براساس میزان تستوسترون آزاد %7/ 26 افراد گروه خفیف و %2/ 22 افراد گروه شدید بیماری انسدادی مزمن ریه به هیپوگنادیسم مبتلا بودند. میانگین تستوسترون تام و آزاد سرم در دو گروه تفاوت معنی دار آماری نداشت (به ترتیب 5/ 1 ± 2/ 3 نانوگرم بر میلی لیتر و 6/ 1 ± 9/ 3 پیکوگرم بر میلی لیتر در گروه خفیف و 1/1 ± 3/3 نانوگرم بر میلی لیتر و 7/ 1 ± 2/ 4 نانوگرم بر میلی لیتر در گروه شدید). میانگین تستوسترون تام وآزاد در دو گروه پس از تعدیل با متغیرهای سن، نمایه توده بدنی، مصرف کورتیکواستروئید و سیگار همچنان تفاوت معنی داری نداشت.
با توجه به یافته ها، نسبت قابل توجهی از بیماران مبتلا به انسداد مزمن ریه به هیپوگنادیسم مبتلا هستند. به نظر می رسد در بیماران پایدار از نظر بالینی، سطح تستوسترون سرم با شدت بیماری انسداد ی مزمن ریه رابطه ای ندارد.