الگوی جغرافیایی مرگ های بیمارستانی ناشی از سکته قلبی در ایران

در ایران تاکنون تحلیل مکانی مرگ های بیمارستانی ناشی از سکته قلبی انجام نشده است. این مطالعه با هدف تعیین الگوی توزیع جغرافیایی و تحلیل مکانی مرگ های بیمارستانی ناشی از سکته قلبی در ایران انجام شده است.
مطالعه حاضر یک مطالعه آینده نگر و مبتنی بر بیمارستان است. در این پژوهش از اطلاعات مرگ و میر ناشی از سکته قلبی سامانه ملی ثبت سکته های قلبی کل کشور در سال 1392 استفاده شد. برای تحلیل مکانی مرگ ها ازضریب خودهمبستگی مکانی و آماره های LISA و Global Moran''s I و Getis-Ord و برای تحلیل داده ها از نرم افزار Stata و ArcGIS9.3 استفاده شد.
در طی یک سال مورد بررسی، 20750 نفر به علت سکته قلبی در بیمارستان های ایران بستری شدند. از میان بیماران بستری شده 2511 بیمار (1/12درصد) فوت نموده بودند. میانگین و انحراف معیار سن رخداد مرگ 2/15 ± 2/65 سال بود. بروز مرگ بیمارستانی ناشی از سکته قلبی در ایران از الگوی خاصی تبعیت نکرده و الگوی بروز مرگ ها به صورت تصادفی بود (Moran''s Index: 0.141، P-value =0.126). بالاترین میزان بروز استانداردشده مرگ و میر بیمارستانی سکته قلبی در یک صدهزارنفر جمعیت در استان اردبیل(31)، خراسان شمالی (7/23)، یزد (2/20)، آذربایجان غربی (1/19) و خوزستان (4/18) بود. کم ترین میزان بروز مرگ بیمارستانی سکته قلبی در استان های سیستان و بلوچستان و خراسان جنوبی بود.
این مطالعه ضمن گزارش میزان بروز مرگ های بیمارستانی سکته قلبی در استان های ایران، از فرضیه تصادفی بودن الگوی بروز مرگ های بیمارستانی سکته قلبی در ایران حمایت می کند.