بررسی سرولوژیک عفونت ناشی از لپتوسپیرا در جمعیت خرگوش های خانگی ارجاعی به بیمارستان دامپزشکی دانشگاه شهید چمران اهواز

لپتوسپیروز یکی از بیماری های مهم مشترک بین انسان و دام در سراسر جهان است. این بیماری، به وسیله سرووارهای مختلف از جنس لپتوسپیرا اینتروگانس سنسولاتو ایجاد می شود. اگرچه خرگوش ها همواره به عنوان یکی از مخازن و منابع انتقال لپتوسپیروز شناخته می شوند، اما وضعیت آلودگی، در خرگوش های ایران ناشناخته مانده است، بنابراین این تحقیق با هدف بررسی شیوع سرمی عفونت ناشی از لپتوسپیرا در خرگوش های شهرستان اهواز و در فاصله زمانی شهریور 1389 تا دی ماه 1392 انجام شد. نمونه های خون از 68 خرگوش خانگی، ارجاعی به بیمارستان دامپزشکی دانشگاه شهید چمران اهواز بدست آمدند. سرم ها از لحاظ آنتی بادی برضد سرووارهای کانیکولا، ایکتروهموراژیا، گریپوتیفوزا، بالوم، هارجو، پومونا، استرالیس و تاراسووی و به روش میکروآگلوتیناسیون (MAT) مورد بررسی قرار گرفتند. از مجموع 68 خرگوش، 19 نمونه (94/27٪) از لحاظ سرولوژی و برای سرووارهای لپتوسپیرا ایکتروهموراژیا، تاراسووی، گریپوتیفوزا، هارجو، پومونا و استرالیس مثبت بودند. تیترهای مثبت بین رقت های 1:100 تا 1:200 تعیین شدند. تیترهای غالب بر ضد سرووارهای ایکتروهموراژیا (84/36 درصد؛ 7 سر از 19 مورد) و تاراسووی (84/36 درصد؛ 7 سر از 19 مورد) و بدنبال آن سرووار هارجو (05/21 درصد؛ 4 سر از 19 مورد)، استرالیس (53/10 درصد؛ 2 سر از 19 مورد)، پومونا (26/5 درصد؛ 1 سر از 19 مورد) و گریپوتیفوزا (26/5 درصد؛ 1 سر از 19 مورد) تعیین شدند. آنتی بادی بر ضد بیش از یک سرووار (عفونت های مخلوط) در سه نمونه (به صورت پومونا+ هارجو و ایکتروهموراژیا+ تاراسووی) تعیین شدند. شیوع بیماری به شکل معنی داری در خرگوش های بالغ بالای 3 سال (04/37 درصد؛ 10 سر از 27 مورد) و بین 3-1 سال (36/36 درصد؛ 8 سر از 22 مورد)، در مقایسه با خرگوش های کمتر از 1 سال (26/5 درصد؛ 1 سر از 19 مورد) بیشتر بود (05/0>p). شیوع عفونت در خرگوش های نر (77/30 درصد؛ 12 سر از 39 مورد) بیشتر از ماده ها (14/24 درصد؛ 7 سر از 29 مورد) و در فصل تابستان (25/31 درصد؛ 5 سر از 16 مورد) بیشتر بود، اما تفاوت در ارتباط با جنس و فصل معنی دار نبود (05/0