اثر آلودگی صوتی بر غلظت سرمی کورتیکواسترون و برخی پارامترهای هماتولوژیک در موش صحرایی نر

آلودگی صوتی بعنوان یک عامل استرس زا می تواند تغییرات فیزیولوژیکی و روانی مختلفی را در انسان ایجاد کند. این مطالعه با هدف بررسی اثر آلودگی صوتی بر غلظت سرمی کورتیکواسترون و برخی پارامترهای هماتولوژیک در موش صحرایی نر انجام شد.
در این مطالعه تجربی، تعداد 60 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار بصورت تصادفی به دو گروه آزمایشی کوتاه مدت (یک روز مواجهه) و بلندمدت (30 روز مواجهه)، هر کدام شامل یک گروه کنترل و 3 گروه آزمایشی 4، 8 و 12 ساعت مواجهه صوتی تقسیم شدند. حیوانات طبق برنامه مشخصی، در معرض صوت با شدت 100 دسی بل قرار گرفتند. در پایان، تغییرات غلظت سرمی کورتیکواسترون و پارامترهای هماتولوژیک خون مورد بررسی قرار گرفت.
سطح سرمی کورتیکواسترون در گروه های 8 ساعت (3/19±5/36 ng/dl) و 12 ساعت (1/76±4/88 ng/dl) مواجهه بلندمدت با صوت، در مقایسه با گروه کنترل (0/53±1/08 ng/dl) افزایش یافت (به ترتیب p<0/01 و p<0/001). تعداد گلبول های قرمز در گروه 8 ساعت (0/33±7/71 mm3) و 12ساعت (0/69±8/22 mm3) مواجهه صوتی بلندمدت، در مقایسه با گروه کنترل (0/16±6/24 mm3) افزایش یافت (به ترتیب 0/05 p< و p<0/01). غلظت هموگلوبین نیز در گروه 8 ساعت (0/68±16/66 gr/dl) و 12 ساعت (0/81±16/60 gr/dl) مواجهه صوتی بلندمدت، در مقایسه با گروه کنترل (0/66±14/15 gr/dl) افزایش یافت (p<0/05). همچنین هماتوکریت نیز در دو گروه 8 ساعت (3/28±40/57) و 12ساعت (1/76±40/66) مواجهه صوتی بلندمدت، در مقایسه با گروه کنترل (3/13±35/69) به طور معنی داری افزایش یافت (p<0/05).
بر اساس نتایج این مطالعه احتمالا مواجهه بلندمدت صوتی از طریق افزایش سطح کورتیکواسترون سرمی میتواند موجب افزایش تعداد گلبول های قرمز و برخی از پارامترهای هماتولوژیک خون شود.