بررسی شبیه سازی زایشی و کرامت انسانی در آموزه های اسلامی

اگر چه بکارگیری فناوری شبیه سازی در عرصه درمان بیماران موجبات گشایش و سهولت فراوان در امور گشته، ولی شبیه سازی زایشی انسانی نگرانی هایی را در زمینه تعدی به اصول و حدود اخلاقی در میان متفکران دینی به همراه داشته است. نقطه ثقل نقد های اخلاقی در رد شبیه سازی زایشی انسانی، دلیل نقض کرامت انسانی است. هدف از این مقاله بررسی ناسازگاری شبیه سازی زایشی و کرامت انسانی در آموزه های قرآنی است.
پژوهش حاضر مبتنی بر روش تحلیلی اسنادی و مفهومی می باشد. در این راستا، ابتدا با مراجعه به منابع دست اول از قبیل کتب معجم قرآنی،تفاسیر قرآنی از قبیل المیزان، نمونه و بانک های اطلاعاتی از قبیلSid، magiran، Noormags، iranmedex اطلاعات لازم مبتنی بر سوالات تحقیق گردآوری و مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.
یافته ها حکایت از این دارد که متفکران اسلامی ادله متعددی را از قبیل نقض کرامت در تولید مثل غیرجنسی، عدم حفظ یگانگی و فردیت در شبیه سازی، نفض کرامت در ابزارانگاری و نقض کرامت در رویان در تبیین ناسازگاری شبیه سازی زایشی باکرامت انسانی مطرح کرده اند. بررسی ادله فوق نشان می دهد که نمی توان بیان دقیقی از چگونگی ناسازگاری شبیه سازی زایشی و کرامت انسانی در آرا و نظریه های رایجاستخراج نمود. مطالعه و بررسی در آموزه های قرآنی بیانگر آن است که شبیه سازی زایشی به وجهی دیگر، کرامت انسانی را نقض می کند. از نگاه قرآن، ویژگی خاصی که انسان را مستحق عنوان کرامت می کند خلیفه الله بودن وی است. از لوازم چنین کرامتی آفرینش خاص او دردو بعد جسمی و روحی است. بر مبنای یافته های علوم زیستی شبیه سازی زایشی از جهت اختلال در تولید بافت ها، تضعیفاستخر ژنی انسان، ایجاد تغییر خود آگاهی در فرد شبیه و نیز سست شدن بنیان خانواده، نقض کرامت جسم و روح را بدنبال خواهد داشت.
مطالعه حاضر نشان می دهد که شبیه سازی زایشی با کرامت انسانی ناسازگار است. بلکه بر مبنای یافته های تجربی شبیه سازی زایشی به جهت اختلال در سلامت جسمی و روانی مانع تحقق کرامت انسانی می گردد. ضروری است محققان علوم زیستی آموزه های وحیانی را در بکارگیری پژوهش های خویش در جمعیت های انسانی مد نظر قرار دهند.