بررسی یک دهه نتایج مراقبت از عفونت ویروس نقص ایمنی انسان در ایران و لسوم توجه بیشتر به آموزه های دینی

سندرم نقص ایمنی اکتسابی، اولین بار در سال 1981 با گزارش بیماری هایی چون پنومونی پنوموسیستیس کارینی و سارکوم کاپوزی در بین هم جنس بازان مورد توجه قرار گرفت. هدف این مطالعه بررسی روند مراقبت از عفونت ویروس نقص ایمنی در دهه گذشته و ضرورت توجه بیشتر به آموزه های دینی است.

این مطالعه یک بررسی توصیفی مقطعی می باشد که بر اساس داده های رسمی منتشر شده از وزارت بهداشت و درمان و همچنین آمار سازمان بهداشت جهانی روند میزان بروز عفونت و نحوه ابتلاء در طی دهه اخیر در ایران بررسی می شود و سپس به آموزه های مختلف دینی مرتبط با راه های انتقال بیماری بر اساس آیات و روایات اشاره می شود.

در طی سال های 1380 تا پایان سال 1390 در کشور بطور متوسط سالیانه 2/ 29 درصد تعداد بیماران ایدزی افزایش و متوسط تعداد مرگ سالیانه 1936 نفر بوده است و در این مدت مهم ترین راه های انتقال در کشور ما به ترتیب، تزریق با وسائل مشترک در مصرف کنندگان مواد مخدر 5/ 62%، رابطه جنسی 2/ 21% و انتقال از مادر به کودک 9/ 3% بوده است. این درحالی است که دین اسلام به حکم آیه 32 سوره اسراء با تحریم روابط نامشروع نقش این عامل را در انتشار بیماری های مقاربتی متذکر می شود. همچنین خداوند در سوره اعراف آیه 33 هر نوع فواحش آشکار و پنهانی را حرام و از پیامبر (ص) نیز نقل شده است که هنگامی که زنا (محصن یا محصنه) بین عده ای خاص شیوع پیدا کند، مرگ و میر میان آن ها زیاد و بیماری هایی در جامعه آشکار می شوند که در میان گذشتگان نبوده اند. شاید بتوان گفت ایدز همان بیماری نوپدیدی است که در گذشته نبوده و اکنون گریبانگیر جامعه بشری گردیده از این رو اگر پایبندی به دین اسلام حکمفرما بود اکنون شاهد بیماری مهلکی تحت عنوان ایدز نبودیم.

با توجه به افزایش روند ابتلا به بیماری ایدز توجه بیشتر به آموزه های دینی و التزام عملی به این آموزه ها می تواند در کنترل بیماری ایدز و جلوگیری از گسترش آن تاثیر بسزایی داشته باشد.