تعیین رخساره های الکتریکی بر اساس رخساره های رسوبی و گونه های سنگی به کمک روش های خوشه بندی با استفاده از نگارهای چاه پیمایی و اطلاعات مغزه حفاری در سازندهای کنگان و دالان، میدان گازی پارس جنوبی

رخساره الکتریکی، واحدی از رسوبات یک توالی عمودی است که بر اساس قرائت نگارهای چاه پیمایی از واحدهای بالا و پایین خود قابل تفکیک است. برای شناسایی رخساره های الکتریکی توالی دو سازند کنگان و قسمت بالایی سازند دالان، از نگارهای چاه پیمایی با نظارت اطلاعات آنالیز مغزه حفاری چهار چاه (A، B، C و D) در میدان گازی پارس جنوبی استفاده شد. با توجه به این که تنها اطلاعات مغزه چاه A در دسترس بود، ابتدا به بررسی مقاطع نازک تهیه شده از پلاگهای مغزه حفاری در این چاه پرداخته شد که موجب شناسایی 12 ریزرخساره و 7 محیط رسوبی شد. برای شناسایی رخساره های الکتریکی با استفاده از این داده ها روش های خوشه بندی استفاده شد تا پاسخ نگارها و داده های مغزه در دسته های همگن قرار گیرند. در مطالعه حاضر، گونه های سنگی که خصوصیات مخزنی یکسانی دارند با استفاده از نمودار متقاطع تخلخل/تراوایی مغزه شناسایی شدند که بر این اساس 6 گونه سنگی شناسایی شد. پس از دسته بندی و واسنجی گونه های سنگی و ریزرخسار های حاصل از اطلاعات مغزه حفاری، مدلهای MRGC این رخساره ها در نگارهای چاه A نیز شناسایی شدند. مدل بهینه شده در چاه A در چاه های B، C و D به کار گرفته شد تا رخساره های الکتریکی را در این چاه ها که فاقد مغزه بودند شناسایی کند. برای کنترل کیفیت رخساره های پیش بینی شده در این چاه ها، میانگین خواص پتروفیزیکی هر یک از رخساره ها در چاه های مختلف با هم مقایسه گردید. همچنین این رخساره ها در 4 چاه باهم مطابقت داده شدند تا میزان همخوانی آنها با یکدیگر تعیین شود. در نتیجه تعداد 6 رخساره الکتریکی با خواص پتروفیزیکی متفاوت شناسایی شدند که ضعیف ترین کیفیت مخزنی متعلق به رخساره شماره 1 با سنگ شناسی غالب انیدریت لایه ای و بهترین کیفیت مخرنی متعلق به رخساره شماره 6 با سنگ شناسی غالب دولومیت و کلسیت با بافت گرینستونی بود. با توجه به دقت بالای نتایج به دست آمده، مدل به دست آمده در سایر چاه های میدان قابل استفاده است.