رابطه انگیزش در کار و معنویت در میان کادر پرستاری بیمارستان های شهر اصفهان با استفاده از مدل انگیزشی مبتنی بر معنویت

انگیزش در کار مجموعه ای از نیروهای درونی و بیرونی بوده که به عنوان امری مهم و ضروری در شغل پرستاران و سایر افراد ارائه دهنده خدمات به بیماران جهت ارائه کار دقیق و با کیفیت شناخته شده است. این مطالعه به منظور تعیین رابطه انگیزش در کار و معنویت در میان کادر پرستاری بیمارستان های شهر اصفهان با استفاده از مدل انگیزشی مبتنی بر معنویت انجام گردید.
این مطالعه توصیفی- تحلیلی در سال 1393 بر روی 230 نفر از پرستاران، ماماها و بهیاران شاغل در بیمارستان های دولتی شهر اصفهان که به صورت نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده بودند انجام گردید. ابزار جمع آوری شامل پرسشنامه محقق ساخته شامل 64 سوال بر اساس مدل انگیزشی مبتنی بر معنویت در حوزه ارتباطات فرافردی، درون فردی، میان فردی، برون فردی، انگیزش و فرا انگیزش و معنویت بود.
در این مطالعه 230 نفر از پرستاران، ماماها و بهیاران شامل 57/8% (133 نفر) مرد و 42/2% (97 نفر) زن تحت مطالعه قرار گرفتند. ارتباطات فرافردی با بتای 0/86 بیشترین تاثیر را داشته و بعد از آن ارتباط درون فردی با بتای 0/70، ارتباط میان فردی و برون فردی با بتای 0/59 بر روی معنویت در کار اثر داشتند؛ همچنین متغیر معنویت در کار با بتای 0/667 به طور معنی داری بر انگیزش و فرا انگیزش موثر بود. ارتباط معنی داری بین مولفه های مدل انگیزش مبتنی بر معنویت با تحصیلات و سن افراد وجود نداشت با توجه به تاثیرگذاری بیشتر ارتباطات فرا فردی و درون فردی در مقایسه با ارتباطات میان فردی و برون فردی در معنویت و انگیزش در کار پیشنهاد به ارتقای این ارتباطات توسط مدیران بیمارستان ها و بدین ترتیب افزایش انگیزش در کار با رهیافت معنویت می شود.