بررسی رابطه بین میزان بیگانگی اجتماعی و میزان بی تفاوتی اجتماعی در بین دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد

این مقاله برگرفته از یک طرح پژوهشی تحت عنوان «بررسی رابطه بین میزان بیگانگی اجتماعی و میزان بی تفاوتی اجتماعی» می باشد. که به لحاظ هدف از نوع تحقیقات کاربردی و به لحاظ ماهیت از نوع تحقیقات توصیفی همبستگی می باشد. این مطالعه به صورت پیمایشی و با روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی در بین 366 نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد انجام شده است. متغیر میزان بیگانگی اجتماعی با مولفه های (احساس بی قدرتی، احساس بی هنجاری، احساس بی معنایی، انزوای اجتماعی، تنفر از خود و تنفر فرهنگی) و متغیر میزان بی تفاوتی اجتماعی با مولفه های(بی تفاوتی نسبت به موضوعات اجتماعی-سیاسی و نسبت به فعالیت های علمی-دانشگاهی) با پرسشنامه محقق ساخته مورد سنجش قرار گرفته است. میزان پایایی سوالات 84/0 می باشد. نتایج یافته های تحقیق نشان داد میانگین نمره میزان بیگانگی اجتماعی دانشجویان، در بازه (بالاترین5 و پایین ترین1) حدود 6/2 و نمره میزان بی تفاوتی اجتماعی حدود 4/2 می باشد. بین بیگانگی اجتماعی و مولفه های آن و بی تفاوتی اجتماعی دانشجویان رابطه وجود دارد (مقدار ضریب همبستگی اسپیرمن بیگانگی اجتماعی(574/0)، بی قدرتی(493/0)، بی هنجاری(473/0)، انزوای اجتماعی(397/0)، بی معنایی(324/0)، تنفر فرهنگی(439/0) و تنفر از خود(304/0) می باشد. مقایسه میانگین ها نشان می دهد به طور نسبی نمرات میزان بیگانگی و بی تفاوتی اجتماعی دانشجویان در بین دانشجویان دانشکده های معماری، هنر، فنی و مهندسی نسبت به سایر دانشکده ها بیشتر است. رگرسیون چندگانه نشان می دهد که مولفه های بیگانگی اجتماعی به تنهایی 40 درصد از کل تغییرات متغیر بی تفاوتی اجتماعی را توجیه می کند و مابقی، سهم سایر متغیرهاست.