مقایسه حافظه فعال در کودکان کم شنوا و کودکان عادی

کودکان کم شنوا به دلیل نقص درونداد شنیداری ممکن است مشکلاتی در حافظه شنیداری-کلامی داشته باشند، اما این احتمال وجود دارد که به دلیل سلامت درونداد بینایی، حافظه بینایی-کلامی نقصی نداشته باشد. در این مطالعه مهارت های حافظه شنیداری- کلامی و حافظه بینایی- کلامی دانش آموزان کم شنوای متوسط تا شدید (70-56 دسی بل) مشغول به تحصیل در مدارس استثنایی با گروه عادی مقایسه شده است.
در این مطالعه توصیفی مقطعی دو گروه کودکان کم شنوا و عادی توسط خرده آزمون حافظه فعال از آزمون «خواندن و نوشتن در دانش آموزان دبستانی» مورد مقایسه قرار گرفتند.
یافته های پژوهش نشان میدهد که گروه کودکان کم شنوا در مهارت حافظه شنیداری- کلامی کلمه، جمله و صدا به طور معنی دار عملکرد ضعیف تری نسبت به گروه کنترل داشتند و فقط در مهارت حافظه شنیداری کلامی صدا (معکوس) عملکرد مشابهی با گروه عادی داشتند. گروه کم شنوا وعادی در حافظه بینایی –کلامی حرف و تصویر عملکرد مشابهی داشتند.
باتوجه به نتایج مطالعه به نظر می رسد نقص شنیداری عامل عملکرد ضعیف در حافظه فعال شنیداری می باشد. همچنین کودکان کم شنوا در تکالیفی که به پردازش های بینایی نیاز دارند، عملکرد مشابهی با افراد عادی داشته ولی در تکالیف مبتنی بر پردازش های شنیداری عملکرد ضعیف تری دارند.