تنوع ژنتیکی اکوتیپ های گونه Aegilops biuncialis از لحاظ پروتئین های ذخیره ای بذر

در این پژوهش تنوع ژنتیکی اکوتیپ های مختلف Aegilops biuncialis از اجداد وحشی گندم، از لحاظ پروتئین های ذخیره ای بذر با استفاده از الکتروفورز SDS-PAGE و A-PAGE مورد مطالعه قرار گرفت. میزان تنوع ژنتیکی نی بین اکوتیپ ها در مورد گلوتنین های با وزن مولکولی بالا HMW) 21/40) درصد و در گلوتنین های با وزن مولکولی پایینLMW) 27/3) درصد برآورد شد. میزان تنوع در پروتئین های LMW بیشتر از پروتئین های HMW بود. اکوتیپ های مرند، ماکو، پارس آباد، ورزقان و شبستر دارای نوار بالاتر از 2HMW- و اکوتیپ های مرند، ماکو و گرمی دارای نوار مابین نوارهای 7-HMW و 8-HMW بودند. در پروتئین های گلیادینی بیشترین تنوع نوارها در ناحیه ω و کمترین تنوع در ناحیه γ مشاهده شد. به دلیل وجود نوارهای 5/ 43-γ و 45-γ و نیز فراوانی بالای نوارهای ناحیه ω که به عنوان شاخص بالای کیفیت گلوتن مطرح می باشند، از Ae. biuncialis می توان در برنامه های اصلاحی برای بهبود کیفیت آرد گندم استفاده کرد. گروه بندی اکوتیپ ها با استفاده از تجزیه کلاستر، آنها را به سه گروه تقسیم کرد. به طوری که اکوتیپ های مرند، ماکو و شبستر در گروه اول، اکوتیپ های ورزقان و اهر در گروه دوم و اکوتیپ های گرمی، پارس آباد، مشکین شهر و اردبیل در گروه سوم واقع شدند. کمترین فاصله ژنتیکی بین اکوتیپ مشکین شهر با اردبیل و بیشترین فاصله ژنتیکی بین اکوتیپ اهر با شبستر و مشکین شهر و سپس ماکو با پارس آباد مشاهده شد.