بیان ژن و فعالیت آنزیمی پراکسیداز و پلی فنول اکسیداز در پاسخ به بیماری سپتوریای برگی گندم

بسیاری از تنش های زنده و غیرزنده در گیاهان منجر به تنش اکسیداتیو می شود. پلی فنول اکسیداز و پراکسیداز دو آنزیم آنتی اکسیدان با نقشی مهم در حفاظت گیاه در مقابل تنش ها هستند. به منظور بررسی بیان این دو ژن و تغییر فعالیت آنزیمی آنها آزمایشی بر روی دو ژنوتیپ مختلف گندم نان حساس (ژنوتیپ تجن) و متحمل (لاین شماره 10) به بیماری سپتوریای برگی گندم (Septoria tritici)، در شرایط گلخانه انجام گرفت. نمونه های برگی از گیاهان آلوده شده با اسپورهای S. tritici و مرحله دو برگی، در زمان های مختلف (سه ساعت تا بیست و یک روز) بعد از آلودگی جمع آوری شدند. نتایج نشان داد میزان بیان ژن های پراکسیداز در اغلب زمان ها به جز روز اول و بیست و یک بعد از آلودگی در ژنوتیپ حساس از نمونه کنترل بیشتر بود. در مقابل، تعداد رونوشت های این ژن در ژنوتیپ متحمل در کلیه زمان های بعد از آلودگی از نمونه کنترل بیشتر بود. در تمام زمان های نمونه گیری تعداد رونوشت های پراکسیداز در ژنوتیپ حساس نسبت به ژنوتیپ متحمل به طور قابل توجهی کمتر بود. تعداد رونوشت های پلی فنول-اکسیداز در ژنوتیپ حساس سه ساعت بعد از آلودگی افزایش یافته اما در ساعات بعدی نه تنها افزایشی نسبت به نمونه کنترل نداشته بلکه کاهش چشمگیری نیز داشت. میزان رونوشت این ژن در ژنوتیپ متحمل در اکثر زمان ها بیشتر از تعداد آن در نمونه کنترل بوده و در روز دهم بعد از آلودگی به بیشترین میزان خود رسید. رونوشت های این ژن در ژنوتیپ متحمل بیشتر از ژنوتیپ حساس در تمام زمان های نمونه گیری بود. همچنین نتایج آزمون فعالیت آنزیمی، نتایج بررسی بیان ژن ها را تایید کرد. فعالیت پراکسیداز در ژنوتیپ متحمل در تمام زمان های نمونه گیری بیشتر از ژنوتیپ حساس بود و میزان آن در ژنوتیپ متحمل در روز بیست و یکم به بیشترین سطح در مقایسه با نمونه کنترل و نمونه های ژنوتیپ حساس رسید. طبق نتایج آزمون فعالیت پلی فنول اکسیداز، فعالیت این آنزیم در ژنوتیپ متحمل در بیشتر زمان های نمونه گیری از نمونه کنترل و از تمام نمونه های ژنوتیپ حساس بیشتر بود. به نظر می رسد که این دو ژن دارای نقش مهمی در فرایند تحمل می باشند.