پاسخ های بیوشیمیایی و متابولیکی تحمل به سرما در نخود کابلی و دسی

مطالعه فرآیندهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی مرتبط با تحمل به سرما می تواند به نژادگران را در تولید ارقام متحمل به تنش های محیطی یاری کند. در این مطالعه محتوی H2O2، کلروفیل، کاروتنوئید و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان CAT،APX، GPX و SOD و برخی الگوهای آیزوزایمی در آزمایشی به صورت فاکتوریل دو عاملی در قالب طرح کاملا تصادفی با دو ژنوتیپ نخود (Cicer arietinum L.) کابلی Sel96Th11439 و دسی 4322 تحت تیمار کنترل (23 درجه سانتی گراد)، فاز سازگاری 10 درجه سانتی گراد، دمای 4 درجه سانتی گراد برای گیاهان سازگار شده بعد از دو روز و چهار روز و دمای 4 درجه سانتی گراد برای گیاهان سازگار نشده بعد از دو روز و چهار روز بررسی شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که در اکثر صفات، ژنوتیپ ها و سطوح تنش تفاوت معنی داری داشته و بین ژنوتیپ ها و سطوح تنش اثر متقابل معنی داری وجود داشت. با ورود گیاهان سازگار شده به دمای 4 درجه سانتی گراد، فعالیت آنزیم های آسکوربات پراکسیداز (APX)، گایاکول پراکسیداز (GPX)، کاتالاز (CAT) و سوپر اکسید دیسموتاز (SOD) افزایش یافت در حالی که در گیاهان سازگار نشده میزان فعالیت این آنزیم ها کاهش یافت که توسط نتایج مطالعه آیزوزایمی این آنزیم ها تایید شد بطوری که تعداد باندهای آیزوزایمی حاصل، میزان جابجایی و شدت یا پهنای باندها می تواند به عنوان شاخصی از تغییرات مولکولی در نظر گرفته شود. تنش 4 درجه سانتی گراد باعث افزایش محتوای کلروفیل و کاروتنوئید و کاهش محتوی H2O2 در گیاهان سازگار شده و همچنین کاهش محتوای کلروفیل و کاروتنوئید و افزایش میزان H2O2 در گیاهان سازگار نشده شد. بنابراین سطوح کاهش یافته خسارت سلولی و ظرفیت افزایش یافته سیستم های دفاع سلولی می تواند عامل اصلی تحمل بیشتر به سرما در ژنوتیپ کابلی در مقایسه با دسی باشد.