تنوع ژنتیکی ژنوتیپ های بومی پیاز ایرانی به کمک نشانگر مولکولی RAPD

برنامه های اصلاحی گیاهان بر اساس تنوع و انتخاب صفات برتر کمی و کیفی صورت می گیرد. لذا ارزیابی تنوع ژنتیکی، اولین مرحله در برنامه های اصلاحی است. در این راستا، استفاده از روش های جدید مطالعه تنوع ژنتیکی ضروری به نظر می رسد. در این بررسی تعیین تنوع ژنتیکی سیزده ژنوتیپ پیاز ایرانی در مقایسه با دو ژنوتیپ خارجی با استفاده از نشانگر رپید (RAPD) صورت گرفته است. یازده آغازگر تصادفی استفاده شده در ژنوتیپ های پیاز چند شکلی نشان دادند. محاسبات آماری بر اساس ضریب تشابه جاکارد و گروه بندی به روش UPGMA با استفاده از نرم افزار NTSYS ver. 2.02 انجام شد. در نمودار حاصل در حد تشابه 94 درصد ژنوتیپ ها در پنج گروه جای گرفتند. ضریب کوفنتیک (Cophenetic) بین ماتریس تشابه و نمودار حاصل r = 0.87 به دست آمد. ژنوتیپ های سفید قم و یزد با ضریب تشابه 94 درصد بیشترین تشابه و ژنوتیپ های کاشان و پادوک با ضریب تشابه 30 درصد کم ترین تشابه را نشان دادند. ژنوتیپ های تگزاس ارلی گرانو و خمین در یک گروه با ضریب تشابه 80 درصد و یلو سوئیت اسپانیش و یاسوج با ضریب تشابه 83 درصد در گروه دیگر قرار گرفتند. لذا، این احتمال وجود دارد که اجداد اولیه دو ژنوتیپ تگزاس ارلی گرانو و سوئیت یلو اسپانیش متعلق به ژنوتیپ های مورد آزمون ایرانی باشند.