بررسی فراوانی نسبی ژن انتروتوکسین A، و ارتباط آن با مقاومت های ضدمیکروبی در ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از نمونه های بالینی بیماران بستری در بیمارستان های گلستان و امام خمینی (ره) شهرستان اهواز

باکتری های جنس استافیلوکوکوس بیشترین فراوانی را در بین ایزوله های جدا شده از نمونه های بالینی به خود اختصاص داده اند. گونه های استافیلوکوکوس اورئوس تولید کننده انتروتوکسین A نسبت به گونه های فاقد این توکسین قدرت ماندگاری بیشتری را در برابر دفاع ایمنی میزبان و آنتی بیوتیک ها دارا می باشند. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی نسبی ژن انتروتوکسین A در ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از نمونه های بالینی، و ارتباط آن با مقاومت های ضد میکروبی می باشد. تمامی ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از نمونه های بالینی، پس از تایید توسط تست های بیوشیمیایی، میزان مقاومت آنتی بیوتیکی آن توسط روش دیسک دیفیوژن آگار مورد ارزیابی قرار گرفت. و روش PCR برای اثبات وجود ژن انتروتوکسین A به کار گرفته شد. از 222 ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس، 102(94/45%) ایزوله واجد ژن انتروتوکسین A بودند و این ایزوله ها دارای مقاومت بالایی در مقابل آنتی بیوتیک های سیپروفلوکسازین، متی سیلین، جنتامایسین، اریترومایسین و کلیندامایسین بودند. ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس که واجد ژن انتروتوکسین A هستند در بیمارستان های گلستان و امام خمینی دارای فراوانی بالایی بودند و این ایزوله ها از مقاومت آنتی بیوتیکی بالاتری نسبت به سویه های فاقد این ژن برخوردار بودند.