اثرات محافظتی ترت بوتیل هیدرو کوئینون (TBHQ) در مقابل استرس اکسیداتیو ناشی از دیازینون در رت

با توجه به نقش استرس اکسیداتیو در بیماری زایی سموم ارگانوفسفره، در مطالعه حاضر اثرات مسمومیت مزمن با دیازینون بر شاخص های استرس اکسیداتیو بافت های کبد و کلیه رت ویستار مورد ارزیابی قرار گرفت. به علاوه اثرات محافظتی ترت بوتیل هیدرو کویینون (TBHQ؛ به عنوان یک آنتی اکسیدان غذایی قوی) در جلوگیری از بروز آسیب اکسیداتیو ناشی از دیازینون در این بافت ها بررسی گردید. گروه های مورد مطالعه شامل 4 گروه هر کدام به تعداد 7 سر رت بود: گروه کنترل (دریافت کننده روغن ذرت به صورت روزانه)، گروه دیازینون (10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن حل شده در روغن ذرت)، گروه TBHQ) 028/0 گرم به ازای هر کیلوگرم ماده غذایی، حل شده در روغن ذرت) و گروه دیازینون– TBHQ) سم و آنتی اکسیدان با دوزهای ذکر شده). خوراندن روغن، سم یا آنتی اکسیدان به مدت 7 هفته و بصورت روزانه توسط لوله گاواژ صورت گرفت. پس از پایان مطالعه شاخص های استرس اکسیداتیو شامل مالون دی آلدهید، گروه تیول و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی (FRAP (در هموژنیزه بافت های کبد و کلیه اندازه گیری شد. تجویز دیازینون موجب افزایش معنی دار (05.0<p (میزان مالون دی آلدهید به عنوان شاخص پراکسیداسیون لیپیدی، در بافت کلیه گردید. تجویز همزمان TBHQ با دیازینون، مقدار گروه تام تیول و FRAP را در بافت های کبد و کلیه بصورت معنی داری افزایش داد (05.0<p ،(اما اثری در مقدار مالون دی آلدهید بافتها نداشت. مقدار تجویز شده از TBHQ با وجود فعالیت آنتی اکسیدانی و افزایش معنی دار گروه تیول و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی، به طور کارامدی قادر به بهبود وضعیت پراکسیداسیون لیپیدی ایجاد شده توسط دیازینون در بافت های مختلف نبود. به نظر می رسد استفاده از مقادیر یالاتر TBHQ برای مهار پراکسیداسیون لیپیدی ناشی از مسمومیت مزمن دیازینون ضروری باشد.