پژوهشی در حقیقت قرب به خدا در اسلام

از موضوعات مهم درباره انسان، سعادت و کمال است. از نگاه اسلام این سعادت چیزی جز تقرب به خدای متعال نیست؛ تقربی ارزشی، سلوکی و از راه عمل به شریعت، که با واژگان قرآنی «فوز»، «فلاح»، «عند» و «لقاء» بیان می شود. از پرسش های مطرح درباره این موضوع اینکه این نزدیکی به چه معنا و از چه سنخی است و چه رخ می دهد که به سالک الی الله مقرب می گویند؛ آیا تحولی حقیقی و کمالی در او رخ می دهد یا تشریفا او را مقرب می خوانند؟ شاخصه های این قرب چیست؟ هدف این پژوهش بیان چیستی قرب به خدا و ویژگی های آن است. در اسلام این سلوک عرفانی و کمالی، تحولی حقیقی و وجودی است و با به فعلیت رسیدن استعدادهای ذاتی شخص با سیر و حرکت اختیاری برق آسا یا متوسط یا کند، در قالب هجرت به سوی خدای متعال و دگرگونی درونی، یافتن حیات طیبه و وارد شدن به عالم نور جلوه می کند و امری حقیقی، تشکیکی و اکتسابی است.